ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Παραθέτω μέρος ενός άρθρου του Δρα Βασίλη Αντωνιάδη, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 8/2012 του περιοδικού «Αστήρ της Ανατολής» : Η Εκκλησία δεν είναι η παρανυχίδα της ιστορίας, αλλά ο καταλύτης της και ο πρωταγωνιστής της, γιατί τέτοιος είναι ο Ποιμένας της, ο Αρχηγός και Τελειωτής της Πίστης (Εβραίους 12, 2). Η Εκκλησία πρέπει να γίνει πυξίδα μιας κοινωνίας που χάθηκε στο πνευματικό τέλμα και να ορθώσει το προφητικό της ανάστημα, όπως κατ΄ επανάληψη έκανε στο παρελθόν. … Η Εκκλησία είναι η μαγιά που φουσκώνει και τελικά θα καταστήσει όλο το φύραμα ένζυμο (Ματθαίος 13, 33), είναι σαν τον κόκκο σινάπεως που αν και μικρός, μεγαλώνει, γίνεται δένδρο και στα κλαδιά του φωλιάζουν πουλιά (Ματθαίος 13, 31). Τι λοιπόν να κάνουμε για την κρίση; Θα προτείνω τέσσερα πράγματα. (1) Είναι καλό να προσευχόμαστε για τον τόπο μας, για την προκοπή του, για την οικονομική του ανάπτυξη. Να γίνουν επενδύσεις, να ανοίξουν δουλειές. Αυτό πρότεινε ο Ιερεμίας στους αιχμαλώτους συμπατριώτες του [1]. Πρέπει στ

Καιρός ήταν, κάποιοι με «βαθμούς και αξιώματα» επιτέλους να υψώσουν τη φωνή τους και να καταγγείλουν αυθαιρεσίες και αδικίες στη χώρα μας! Μεταφέρω άρθρο που δημοσιεύτηκε χθές στον τύπο σχετικά με το «όχι» στο ρατσισμό από εννέα Μητροπολίτες: «Όχι» στη Χρυσή Αυγή και στον ρατσισμό λένε εννέα Μητροπολίτες Ο ένας μετά τον άλλο οι Μητροπολίτες παίρνουν θέση κατά της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής δηλώνοντας ότι ο ρατσισμός, η βία και η ξενοφοβία που καλλιεργεί δεν ταιριάζουν με τη διδασκαλία του Χριστού. Τον χορό άνοιξε την προηγούμενη ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, αντιδρώντας στις προκλήσεις των στελεχών και των οπαδών του Νίκου Μιχαλολιάκου, για να τον ακολουθήσουν τουλάχιστον οκτώ ακόμα Μητροπολίτες με δηλώσεις τους στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής».  Ο Μητροπολίτης Παύλος λέει ξεκάθαρα πως «όποιος τάσσεται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να είναι Χριστιανός» και υπενθυμίζει πως «η αδιαφορία του μέσου Γερμανού οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία». Να αφήσουν την Εκκλ

Της Αλτάνας Φίλου Βρισκόμαστε στο Αμβούργο στα μέσα του 19ου αιώνα σε μια εποχή δηλαδή που η Γερμανία δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη, ως κράτος, όπως την ξέρουμε σήμερα. Η πόλη των 120.000 κατοίκων τότε (σήμερα πάνω από 1,6 εκ.), ήταν αυτόνομη, με δική της Κυβέρνηση, Δικαστική και Εκτελεστική  Εξουσία. Κτισμένη στις όχθες του ποταμού Έλβα είχε πλωτή επικοινωνία με τη Βόρεια Θάλασσα και το λιμάνι της προσέδιδε πλούτο και δύναμη. Η πόλη προσέλκυε πολλούς ξένους, ιδιαίτερα νέους, που για τους λόγους του ο καθένας την επισκεπτόταν στην προσπάθεια να αποκτήσει την ιδιότητα του «πολίτη», γιατί μόνο τότε αποκτούσε κανείς και δικαίωμα στην ιδιαίτερη προστασία της Κυβέρνησης. Οι καιροί ήταν πολύ δύσκολοι! Το 1823 φτάνει στην πόλη ο Johann Gerhard Oncken και το 1828 γίνεται επίσημος πολίτης του Αμβούργου. Δεν ήταν εύκολο επιχείρημα δεδομένου ότι οι τέσσερις κυβερνήτες, με τα 24 μέλη του Συμβουλίου, επιλαμβάνονταν προσωπικά των υποθέσεων «πολιτογράφησης» νέων πολιτών. Αλλά και για έναν άλλον α

Με μεγάλη χαρά μεταφέρουμε την είδηση ότι ο Yousef Nadarkhani , ο Ιρανός πάστορας που είχε καταδικαστεί σε θάνατο με την κατηγορία της αποστασίας, αθωώθηκε και βγήκε  από τη φυλακή το Σάββατο. Για πρώτη φορά μετά από  τρία χρόνια φυλάκισης  βρίσκεται και πάλι στο σπίτι του μαζί με την οικογένειά του, υπό στενή βέβαια παρακολούθηση των αρχών. Δεν θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι ο Νανταρκάνι   αφέθηκε ελεύθερος την ημέρα ακριβώς όπου χριστιανοί, σε όλο τον κόσμο, προσεύχονταν γι' αυτόν ολόκληρο το εικοσιτετράωρο! Ο πάστορας Nadarkhani επρόκειτο να εμφανιστεί στο δικαστήριο για να αντιμετωπίσει νέες κατηγορίες για δήθεν εγκλήματα κατά της εθνικής ασφάλειας. Κατά τη διάρκεια της δίκης, απηλλάγη από την κατηγορία για αποστασία, αλλά κρίθηκε ένοχος για ευαγγελισμό μουσουλμάνων. Η καταδίκη σε τρία χρόνια φυλάκιση για το τελευταίο αυτό κατηγορητήριο οδήγησε όμως στην άμεση απελευθέρωσή του με σχετικά ελάχιστη εγγύηση, επειδή είχε ήδη εκτίσει σχεδόν ολόκληρη την ποινή φυλάκισης. Η φωτο

Μεταφέρω άρθρο που δημοσιεύτηκε χτες   και προσφέρει μια επίκαιρη συνοπτική εικόνα της κατάστασης των Χριστιανών σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η «αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα». Τα τελευταία χρόνια ήταν καταστροφικά για τα 14 εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων Χριστιανών της περιοχής. Στην Αίγυπτο, η ανάδυση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας συνοδεύτηκε από διαδηλώσεις εναντίον των Κοπτών, καθώς και πυρπολήσεις ναών. Στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα, οι Χριστιανοί φεύγουν για να μη βρεθούν στα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ της οικιστικής πολιτικής του Benjamin Netanyahu και των όλο και πιο ριζοσπαστικών Σουνιτών γειτόνων τους, που υποστηρίζουν την Χαμάς. Η χειρότερη περίπτωση όμως, είναι αυτή του Ιράκ, όπου τα 2/3 των Χριστιανών (250.000) έχουν ήδη φύγει, από τότε που ανετράπη ο Σαντάμ. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στην Συρία. Όποιος επισκέπτονταν την Δαμασκό τα τελευταία χρόνια, έβλεπε παντού, στους δρόμους και στα πάρκα, Χριστια

Ημερίδα στο Jubilee Center, 22 Σεπτεμβρίου 2012, Cambridge "After Capitalism: Rethinking Economic Relationships" Τι έχει να πει η Βίβλος για τα βουνά χρέους και την κρίση εμπιστοσύνης που κυριαρχούν στο σημερινό χρηματοοικονομικό σύστημα; Αν το σύστημα αυτό κλονίζεται στον πυρήνα του, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, τί εναλλακτικές λύσεις μπορεί να υπάρξουν; Αυτά τα θέματα θα συζητηθούν στο πρωινό μέρος της ημερίδας αυτής. "Courageous Stewardship: managing money in turbulent times" Στο απογευματινό μέρος θα εξεταστεί πώς οι χριστιανοί μπορούν να ανταποκριθούν στην οικονομική κρίση τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και ως τοπική εκκλησία. Απαιτείται  θάρρος και πίστη, και σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Ιησού Χριστού, οι χριστιανοί καλούνται να είναι το «αλάτι της γης» και το «φως του κόσμου», ειδικά μέσα σ’ ένα εχθρικό οικονομικό κλίμα. Ένα σημαντικό νέο μοντέλο χρηματοδότησης για αγορά κατοικίας, αποφεύγοντας το χρέος, θα παρουσιαστεί ως καινοτόμος απάντηση. Και τ

Πολλοί στην ιστορία της ανθρωπότητας έχουν επιχειρήσει να περιγράψουν τον πραγματικό ηγέτη. Πιστεύω πως καλύτερα απ’ όλους το καταφέρνουν οι βιβλικοί συγγραφείς, ειδικά αυτοί των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης! Στο πρόσωπο του Δαυίδ σκιαγραφούνται τα χαρακτηριστικά ενός αντί-ήρωα – ως προς τα  δεδομένα της εποχής μας – ενός ανθρώπου με λάθη, με ευαισθησίες και ταπεινή καρδιά, παράλληλα όμως ευπαρουσίαστου, δυνατού και γενναίου. Αναμφισβήτητα ο Δαυίδ ήταν ο πιο δυνατός και ένδοξος ηγέτης που γνώρισε ποτέ ο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της ιστορίας του!  Να μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός πραγματικού ηγέτη [1]; Πρώτον, η ηθική υπόσταση του ηγέτη. Ο Δαυίδ χρίστηκε βασιλιάς του Ισραήλ  ομόφωνα. Υπήρχε ταύτιση θείας και λαϊκής βούλησης ως προς τη καταλληλότητα του προσώπου του. Όμως, ως νέος ηγέτης του λαού ο Δαυίδ δεν επέλεξε να βασιλεύσει αυτοβούλως, αλλά έκανε ένα συμφωνητικό με τον λαό «ενώπιον του Κυρίου», γνωρίζοντας ότι ηγεσία χωρίς κανόνες, και χωρίς τον Θεό μάρτυρα κι εγγυητή, φθείρ

Πρόσφατα έλαβα μια «πρόσκληση φιλίας» στο Facebook την οποία αποδέχτηκα, μη γνωρίζοντας ότι θα ήμουν φίλος υπ’ αριθμόν 679. Στο μεταξύ, το Facebook καταγράφει για τον νέο μου φίλο, 696 φίλους συνολικά, μεταξύ των οποίων ο ένας είμαι εγώ. Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ και να το θεωρήσω τιμή μου που ανήκω στους 696 φίλους του νέου μου φίλου. Έτυχε να παρατηρήσω πριν λίγες μέρες, όταν είχε τα γενέθλιά του – το πληροφορήθηκα κι αυτό μέσω Facebook -, γράψανε περίπου πενήντα ευχές στον «τοίχο» του και κάτω από κάθε ευχή εκείνος απαντούσε με «Like». Αναρωτήθηκα πού τάχα έβρισκε τον καιρό να παρακολουθεί τις κινήσεις των φίλων του στο Facebook και ν’ απαντάει τόσο γρήγορα, στον καθέναν απ’ αυτούς, μέχρις ότου τον είδα μια μέρα μ’ ένα iPhone, στο οποίο σχεδόν ανά δευτερόλεπτο κυλούσε μια ταινία μηνυμάτων, τα ονομαζόμενα «κελαϊδίσματα» (tweets). Και κατάλαβα: ζούμε στην εποχή του κινητού Ιντερνετ, με χαρακτηριστική κίνηση τη «σαρωματιά» (sweep) πάνω στο έξυπνο τηλέφωνο. Είναι γεγονός ότι οι

Μεταφέρω αποσπάσματα από την εισαγωγή που έγραψα στο βιβλίο αυτό που μόλις χθές εκδόθηκε. Όλοι όσοι συμβάλαμε σ’ αυτό το βιβλίο είμαστε άνθρωποι που βιώνουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την κρίση και πονάμε με τα επώδυνα μέτρα που λαμβάνονται σχεδόν πλέον σε καθημερινή βάση. Πονάμε με τους συμπολίτες μας και τους ξένους που ζουν ανάμεσά μας, πονάμε να βλέπουμε την πατρίδα μας να χάνει την αξιοπιστία της, πονάμε με την έλλειψη αναπτυξιακής προοπτικής για τη χώρα. Βιώνουμε την κρίση, και θέλουμε να εκφράσουμε αυτό που ζούμε. Το βιβλίο αποτελείται από τρείς ενότητες. Το πρώτο μέρος περιγράφει βιωματικά την κατάσταση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την αρχή κάνει ο Γιώργος Π. Αλεξανδρής ο οποίος βλέπει την εποχή μας ως «μετα-εποχή» όπου όλα έχουν αλλάξει. Ένας «μετα-οτιδήποτε κόσμος», μεταμοντέρνος σε ό,τι αφορά τη σκέψη και με πυξίδα μια «μεταχριστιανική ηθική» έχει οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε στρεβλώσεις. Αναφέρεται στο υπέρογκο κράτος, την «ομφαλοσκοπική θεώρηση του κόσμου» που ε

8 Μαρτίου 2012 Μακαριότατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Κύριον ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, Αθήνα. Μακαριότατε, Με μεγάλο ενδιαφέρον και ειλικρινή θαυμασμό παρακολουθούμε εδώ και καιρό τη στάση της Εκκλησίας μέσα στην οικονομική κρίση που ταλανίζει την πατρίδα μας. Ιδιαίτερα παρακολουθούμε τη δική Σας προσωπική χριστιανική αντιμετώπιση, καθώς και τις δηλώσεις που κατά καιρούς κάνετε σχετικά με τη φύση αυτής της κρίσης, όπως π.χ. ότι «δεν είναι μόνον οικονομική αλλά και ηθική». Η έμπρακτη συμπαράστασή σας στους άστεγους, στους εξαθλιωμένους, που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, και γενικά σε κάθε είδους αναγκεμένο δείχνουν ξεκάθαρα πώς πρέπει να αντιδρά ένας γνήσιος Χριστιανός ηγέτης του δικού Σας διαμετρήματος. Δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε τον Θεό για τις εμπνεύσεις που Σας δίνει και για το θάρρος και την ικανότητα να τις θέτετε σε εφαρμογή. Από την πλευρά μας, ως Έλληνες Ευαγγελικοί, προβαίνουμε κι εμείς σε ανάλογες οργανωμένες δραστηριότητες για την ανακού