Πώς αποτυγχάνει η Εκκλησία τον σκοπό της; Μια ψυχολογική ερμηνεία
Το παρακάτω κείμενο του ΠΗΓ προσφέρει μια ορθή ανάλυση μιας εκκλησίας που ξεφεύγει από τον σκοπό και την αποστολή της. Ο άνθρωπος δεν παύει, έχοντας χάσει τον Παράδεισο, να είναι ο μόνιμα περιπλανώμενος και φυγάς (Κάιν, Οδυσσέας, Φάουστ), σε μια αέναη προσπάθεια να κατακτήσει το άγνωστο, βασανιζόμενος από την επιθυμία για το «απόλυτο», δηλαδή τον Θεό που δεν γνωρίζει. Θέλει μόνος του να άρει την κατάρα που τον έχει αμετάκλητα χωρίσει απ’ Αυτόν. Η επίδραση δε της γνώσης του θανάτου του είναι έντονη στη ζωή του, τόσο ώστε συστηματικά να θέλει να την απομακρύνει απευθύνοντάς την στους άλλους, ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να την αντιμετωπίζει στοχαστικά, ώστε μεγάλο μέρος της ανθρώπινης σκέψης να χαρακτηρίζεται σαν «φιλοσοφία θανάτου». Στο πρόβλημα αυτό μια μόνο λύση υπάρχει: να αντιμετωπίσει την αλήθεια, να αναγνωρίσει τη θεμελιώδη μοναξιά και ερημιά του και να θελήσει να πραγματώσει αληθινή επικοινωνία, δηλαδή την επανασύνδεσή του πρώτα με τον Θεό και έπειτα με τον άνθρωπο. Μια τέ