Ένα ξεχασμένο βιβλίο

Είναι το πρώτο χρονολογικά και βασικό βιβλίο απολογητικής στο χώρο εκλαΐκευσης της φιλοσοφίας της ιστορίας που απαντά σφαιρικά με την πνευματική νοηματοδότηση στο μεγάλο ερώτημα της ύπαρξης.

Ο Κώστας Μεταλληνός, χαρακτηριστικός εκλαϊκευτής των θείων αληθειών και με βασικό χάρισμα του απολογητή της χριστιανικής πίστης, πραγματώνει συγγραφικά, με το βιβλίο αυτό, την εντολή «… εστέ έτοιμοι προς απολογίαν εις πάντα τον ζητούντα λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν …».

Επιστήμονας ο ίδιος, με βαθύ φιλοσοφικό στοχασμό και με ευρύ φάσμα γνώσεων, ανασυνθέτει τις σκέψεις της χριστιανικής διανόησης στα πλαίσια μιας μοναδικής πνευματικής οικοδομής.

Από επιμέρους γνώσεις που αφορούν την ενδοκόσμια ύπαρξη, προχωρά στο ψηλάφισμα της Γνώσης, που συνιστά η σχέση της θείας προσωπικότητας με την ανθρώπινη. Και είναι αυτή η σχέση που νοηματοδοτεί την εξέλιξη του ανθρώπου, στη σκέψη του χριστιανού στοχαστή.

Η γνώση αυτή, που οδηγεί στο ψηλάφισμα της θείας Αγάπης, δεν φυσιώνει αλλά τουναντίον πραγματώνει την εντολή του Κυρίου «… ας καυχάται ότι γνωρίζει Εμέ …». Και αν υπάρχει αυτή η γνώση-ψηλάφισμα της θείας αποκάλυψης, τότε έχουμε την προϋπόθεση – πλαίσιο – ανάπτυξης των επιμέρους γνώσεων, αλλά τώρα χωρίς στοιχεία συσκότισης. Είναι αυτή η κίνηση η δεύτερη, της παραγωγικής ανάπτυξης του στοχασμού της πίστης, δηλαδή η επαγωγική δόμηση της Απολογητικής.

Η Απολογητική του Μεταλληνού (από τις γνώσεις στη Γνώση) οδηγεί στο Θεό της Βίβλου, και ο στοχασμός του (από τον Θεό στα έργα Του) αναλύει το κατ’ εξοχήν έργο Του, στο ανθρώπινο πνεύμα, σύμφωνα με τις θείες προδιαγραφές, με τον τύπο της διδαχής που εκφράζει η προσωπικότητα του Ιησού Χριστού. Και τελικά οδηγεί τη σκέψη στη βεβαιότητα της συμπαντικής αποκατάστασης που θα ακολουθήσει, την ενθέωση του προσωπικού πλάσματος.

Μέσα σ’ αυτό το πνεύμα κινείται η όλη δομή σε κεφάλαια του βιβλίου και παρόλο που κάποιες επιστημονικές θέσεις μπορεί να θεωρούνται παλιές, εντούτοις υφίστανται με τον ίδιο δυναμισμό και στη σύγχρονη επιστημονική εποχή.

Σαν ελάχιστη προσφορά τιμής στη μνήμη του ανθρώπου εκείνου, που όχι μόνο έγραφε, αλλά κύρια ζούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, την υπόθεση της πίστης στον Κύριο Ιησού Χριστό και τη δύναμη της Ανάστασής Του, αναφέρουμε το βιβλίο αυτό που, μαζί με την ανάλυση της «Προς Ρωμαίους» επιστολής, αποτελεί πνευματικό απόσταγμα απαντήσεων στα αγωνιώδη ερωτήματα της ύπαρξης.

Μέσα από την κύρια απολογητική γραμμή πλεύσης των σκέψεων του Μεταλληνού, αναδύεται η νοηματοδότηση της ιστορίας του ανθρώπου, ατομικά και παγκόσμια, που καταξιώνεται μόνο με την επιστροφή του στην αιώνια πηγή της ύπαρξής του, στον Θεό.

Κυρία αυτό το χαρακτήρα νοηματοδότησης της ύπαρξης έχει η αιωνιότητα που ιδιαίτερα αναλύεται σαν βίωση στα κεφάλαια που αφορούν την αθανασία της ψυχής και την οντολογική ολοκλήρωσή της με την απόκτηση του δοξασμένου και αναστημένου σώματος.

Και ο λόγος της ανάστασης είναι, κατά τον απόστολο Παύλο, ο θρίαμβος του έργου του Χριστού επί του θανάτου, ως δεύτερου Αδάμ.

Ολοκληρώνεται δε το νόημα της ύπαρξης με την ανακαίνιση, έπειτα από την εμφάνιση των δοξασμένων όντων της ουράνιας Εκκλησίας, ολόκληρου του Σύμπαντος, ανακαίνιση «όπου η δικαιοσύνη θα κατοικεί», ανακαίνιση της οποίας η αρχή ξεκίνησε με το θριαμβικό του σταυρικού «Τετέλεσται»!

Κείμενο του Πέτρου Η. Γιαννακάκου, Ιατρού