Ο Θεός είναι οργισμένος επειδή ο Θεός είναι αγάπη

Όλα σχεδόν αυτά που συναντάμε στο βιβλίο της Εξόδου, κεφ. 34, σχετικά με το όνομα και τον χαρακτήρα του Θεού είναι αναμφισβήτητα θετικά. Είναι συμπονετικός και ευγενικός, υπομονετικός, ξεχειλίζει από πιστότητα, αληθινός στις υποσχέσεις του και πρόθυμος να συγχωρεί. Αλλά δεν είναι αυτό το τέλος της αυτο-περιγραφής του Θεού.

Στο εδάφιο 7 ολοκληρώνεται αυτή η εικόνα  του Θεού με το να δηλώνει κάτι που φαίνεται ασυμβίβαστο με όσα έχουν προηγηθεί. Αφού μίλησε για τη συγχώρεση, λέει: «Αλλά δεν αφήνω τίποτε ατιμώρητο. Η τιμωρία για τις ανομίες των πατέρων πέφτει στα παιδιά τους και στων παιδιών τους τα παιδιά, ως την τρίτη και την τέταρτη γενιά». Τα εδάφια Έξοδος 34/6-7 είναι εδάφια στη Βίβλο που περιέχουν την πιο συνοπτική εικόνα του ονόματος και της φύσης του Θεού. Έτσι, δεν μπορούμε να προσπεράσουμε απλά το  οργισμένο ύφος   στο οποίο αυτά καταλήγουν.

Λίγα πράγματα κάνουν πιστούς και απίστους να νιώθουν άβολα, ένα από αυτά είναι η οργή του Θεού. Αποφεύγουμε να μιλάμε για την οργή του Θεού προτιμώντας τις πιο ελκυστικές ιδιότητές του. Αυτό όμως δεν ισχύει για όλους.

Για να είμαστε σαφείς, η τάση μας να ελαχιστοποιούμε τον θεϊκό θυμό και να λατρεύουμε έναν θαυμαστό θεό χωρίς οργή είναι προνόμιο των άνετων και των ισχυρών. Όσοι δεν έχουν βιώσει πόλεμο, πείνα, κακοποίηση ή καταπίεση εύκολα διαγράφουν την οργή του Θεού χωρίς να αισθάνονται ουδεμία απώλεια, αλλά αυτό δεν ισχύει για εκείνους που βιώνουν έντονα την αδικία στον κόσμο. Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας τέτοιος ‘θεραπευτικός’, χωρίς θυμό, θεός βρίσκεται συχνά σε πλούσιες, λευκές χριστιανικές κοινότητες της Αμερικής και της Ευρώπης, αλλά είναι πολύ λιγότερο κοινός μεταξύ των φτωχών, των μειονοτήτων και γενικά της παγκόσμιας εκκλησίας.

Όπως πολλοί από εμάς, ο Miroslav Volf συνήθιζε να ελαχιστοποιεί την οργή του Θεού υπέρ ενός μονοδιάστατου Θεού της αγάπης. Αυτό μέχρι που ο πόλεμος στη Βοσνία κατέστρεψε την πατρίδα του. Γράφει:

«Συνήθιζα να πιστεύω ότι η οργή ήταν ανάξια του Θεού. Δεν είναι ο Θεός αγάπη; Δεν θα έπρεπε η θεϊκή αγάπη να είναι πέρα από την οργή; Ο Θεός είναι αγάπη, και ο Θεός αγαπά κάθε άνθρωπο, κάθε πλάσμα. Αλλά, γι' αυτό ακριβώς τον λόγο, ο Θεός είναι οργισμένος εναντίον ορισμένων από αυτούς. Η τελευταία μου αντίσταση στην ιδέα της οργής του Θεού ήταν ένα θύμα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή από την οποία κατάγομαι. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, 200.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 3.000.000 εκτοπίστηκαν. Τα χωριά και οι πόλεις της πατρίδας μου καταστράφηκαν, οι άνθρωποι βομβαρδίζονταν μέρα με τη μέρα, μερικοί από αυτούς κακοποιήθηκαν βάναυσα, πέρα από κάθε φαντασία. Δεν μπορούσα λοιπόν να φανταστώ τον Θεό να μην είναι θυμωμένος. Ή σκεφτείτε τη Ρουάντα, την τελευταία δεκαετία του περασμένου αιώνα, όπου 800.000 άνθρωποι δολοφονήθηκαν μέσα σε εκατό ημέρες! Πώς αντέδρασε ο Θεός σ’ αυτή τη σφαγή; Με το να συμπεριφέρεται απέναντι στους δράστες όπως ένας παππούς απέναντι στα εγγόνια του, αρνούμενος να καταδικάσει το λουτρό αίματος που εκείνοι προκάλεσαν, επιβεβαιώνοντας ότι στο βάθος τους οι δράστες ήταν καλοί; Δεν ήταν ο Θεός θυμωμένος μαζί τους; Αν και συνήθιζα να παραπονιέμαι για την απρέπεια της ιδέας της οργής του Θεού, σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια σε έναν θεό που δεν είναι οργισμένος με το κακό στον κόσμο. Γι’ αυτό ο Θεός δεν είναι οργισμένος παρόλη την αγάπη του, αλλά είναι οργισμένος επειδή είναι αγάπη».

Η περιγραφή του Volf είναι μια υπενθύμιση ότι πρέπει να ακούμε τις αδελφές και τους αδελφούς μας σε όλο τον κόσμο και σε όλη την ιστορία. Ενώ θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες για τη σχετική ηρεμία των δικών μας περιστάσεων, δεν πρέπει να επιτρέψουμε η απόσταση μας από τις αδικίες, που συμβαίνουν παγκόσμια, να παραμορφώσει την αντίληψή μας για τον Θεό ή τον χαρακτήρα Του. Πρέπει να ακούμε εκείνους που γνωρίζουν τον πόνο του κόσμου γιατί φωτίζουν μια πτυχή της πίστης μας και της φύσης του Θεού που μπορεί εύκολα να χάσουμε αλλιώς. Αν δεν θέλουμε να σβήσουμε την οργή του Θεού ή να ελαχιστοποιήσουμε τη δικαιοσύνη Του, τότε δεν πρέπει και να φιμώνουμε τις φωνές εκείνων που κράζουν γι' αυτήν.

Πηγή: Skye Jethani, "With God Daily"