Η πνευματική κατάσταση στην Ουκρανία μετά από ένα χρόνο πολέμου

Μια μέρα μετά την τραγική επέτειο του πολέμου στην Ουκρανία ο Jeff Fountain γράφει για μια συνάδελφό του την ‘Αιρα, η οποία ζεί και καταγράφει τα γεγονότα επί τόπου:

Παράλληλα με τα βάσανα, η Άιρα βλέπει επίσης τη χάρη του Θεού. Όπως είπε ένας φίλος: «Το κόστος είναι ανείπωτα φρικτό. Αλλά έχουμε κερδίσει τόσα πολλά. Δύναμη, ενότητα, ελπίδα και εξάρτηση από τον Θεό. Αγάπη για την ουκρανική γλώσσα. Αφυπνισμένες εκκλησίες και οι άνθρωποι πεινασμένοι για τον Θεό. Μια χώρα γεμάτη εθελοντές. Απίστευτη υποστήριξη και φιλία από τους γείτονές μας στην Ευρώπη και ένα μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου. Ένα νέο άνοιγμα, υποστήριξη και προθυμία να θυσιαστεί ο ένας για τον άλλον. Ευγνωμοσύνη για τα μικρά πράγματα. Αμέτρητες υπενθυμίσεις της αιωνιότητας και του τι είναι πραγματικά σημαντικό».

Η δραματική αποτυχία της αιφνιδιαστικής ρωσικής εισβολής να καταλάβει το Κίεβο να εξουδετερώσει τον Πρόεδρο Ζελένσκι και να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση-μαριονέτα θεωρείται από πολλούς ως πραγματικά θεϊκή χάρη. Η μεταμόρφωση του Ζελένσκι από κωμικό σε έναν παγκόσμιου θαυμασμού εμπνευσμένο, αποφασιστικό, και σε καιρό πολέμου ανάλογο του Προέδρου Τσόρτσιλ, ήταν ένα δώρο από τον παράδεισο.

Χθες το βράδυ, σε μια ειδική ομιλία Schuman για τον εορτασμό της επετείου της ρωσικής εισβολής, ο πάστορας Yuriy Kulakevych με έδρα το Κίεβο μίλησε για την πνευματική διάσταση του περασμένου έτους. Ο Πούτιν ένωσε τους Ουκρανούς ως έθνος, καθιστώντας τους απελπισμένους στην ανάγκη τους για τον Θεό. Άντρες που πήγαιναν στην εκκλησία μόνο τα Χριστούγεννα ή όταν τα παιδιά τους εμφανίζονταν στο εκκλησιαστικό πλαίσιο, έφερναν τώρα με ανυπομονησία ολόκληρες τις οικογένειές τους να προσκυνήσουν. Ενώ πολλά κτίρια εκκλησιών έχουν καταστραφεί από τον πόλεμο, ο Γιούρι λέει ότι πολλές νέες εκκλησίες έχουν φυτευτεί και η προσέλευση στην εκκλησία έχει αυξηθεί. Μεγάλος αριθμός Ουκρανών γίνονται πιστοί. Στρατιώτες, απελευθερωμένοι αιχμάλωτοι πολέμου και ακόμη και ένας ανώτατος στρατιωτικός, είπε ο Γιούρι, μιλώντας ανοιχτά για τη χάρη και την επέμβαση του Θεού στο πεδίο της μάχης και στα στρατόπεδα των φυλακών.

Μετά από εβδομήντα χρόνια αθεϊστικής διακυβέρνησης, η Ουκρανία βιώνει μια πνευματική ανανέωση παράλληλα με την κοινωνικοπολιτική της αφύπνιση, με αποτέλεσμα μια νέα αίσθηση εθνικής ταυτότητας και αποδοχή ευθύνης της για το ίδιο της το μέλλον. Ο Γιούρι εξήγησε πώς η Πορτοκαλί Επανάσταση του 2004, ακολουθούμενη από την Επανάσταση του Euromaidan του 2014, επηρέασε βαθιά τον τρόπο με τον οποίο οι Ουκρανοί αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και την εθνική τους ταυτότητα. Εκκλησίες από την Ορθόδοξη έως την Πεντηκοστιανή ασχολήθηκαν βαθιά με αυτά τα γεγονότα, στήνοντας σκηνές προσευχής στην πλατεία Μαϊντάν, με ιερείς και πάστορες να προσεύχονται μαζί με μια συνεχή ροή αναζητητών. Η εκκλησία και ο στρατός είναι πλέον τα δύο πιο αξιόπιστα ιδρύματα στη χώρα.

Οι διαδηλώσεις χρησίμευσαν ως εθνική αφύπνιση, καθιερώνοντας τα δημοκρατικά διαπιστευτήρια της Ουκρανίας και θέτοντας τη χώρα σε μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από τον αυξανόμενο αυταρχισμό της Ρωσίας του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στα δεκαεπτά χρόνια από την Πορτοκαλί Επανάσταση, η Ουκρανία διοργάνωσε οκτώ εθνικές ψηφοφορίες απαλλαγμένες από τη συνήθη πολιτική καταπίεση και τη νοθεία των ψηφοφοριών που συνηθίζονται σε άλλα μέρη της πρώην ΕΣΣΔ.

Την παραμονή της επετείου, η Άιρα θα γράψει: «Καθώς πηγαίνω για ύπνο απόψε, εκπλήσσομαι από το πόσο διαφορετικά είναι τα συναισθήματά μου από ένα χρόνο πριν. Ο φόβος, η σκληρότητα και ο πόλεμος δεν σκότωσαν την επιθυμία μας να συνεχίσουμε να ζούμε. Και αυτό είναι ήδη μια νίκη από μόνο του». Και παραθέτει τα λόγια του Παύλου: Είμαστε ταλαιπωρημένοι με κάθε τρόπο, αλλά δεν συντριβόμαστε· μπερδεμένοι, αλλά δεν οδηγούμαστε σε απόγνωση· διωκόμενοι, αλλά όχι εγκαταλελειμμένοι· καταστραφήκαμε, αλλά όχι κατεστραμμένοι … Διότι αυτή η ελαφριά στιγμιαία θλίψη μας προετοιμάζει για ένα αιώνιο βάρος δόξας πέρα από κάθε σύγκριση (Β’ Κορ. 4/8-9, 17).