Με τον Χριστό ή με τον Καίσαρα;
Τα δραματικά γεγονότα στην Ουκρανία μάς έχουν αφήσει όλους άφωνους και προβληματισμένους για τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στις αντιμαχόμενες χώρες, στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Ο συγκεκριμένος πόλεμος αποτελεί ένα άγριο 'ξύπνημα' της ηπείρου μας, η οποία πίστευε ότι οι πόλεμοι στα εδάφη της ανήκαν στο επώδυνο ιστορικό χρονοντούλαπο της. Άλλωστε, ο κυρίαρχος λόγος και σκοπός της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να μην ξαναγίνει πόλεμος στην επικράτειά της.
Θα περίμενε,
βέβαια, κανείς ότι ο Ορθόδοξος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών
(συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας σύμφωνα με τα δεδομένα της Ορθόδοξης Εκκλησίας
της Ρωσίας) στην πρώτη του τοποθέτηση μετά την έναρξη του πολέμου και της
καταστροφής που οι ρωσικές δυνάμεις προκάλεσαν στην Ουκρανία, θα καταδίκαζε την
εισβολή και γενικά τον πόλεμο, ωστόσο δεν το έκανε. Σιώπησε. Δεν γνωρίζουμε,
εάν, ως ο πνευματικός ηγέτης της μεγάλης χώρας του, προσπάθησε πριν από την
κήρυξη του πολέμου να αποτρέψει την πολιτική της ηγεσία από μια τέτοια
ενέργεια. Από την πρώτη τοποθέτησή του, μετά την κήρυξη του πολέμου, μπορούμε
να συμπεράνουμε ότι, όχι μόνο δεν απέτρεψε, αλλά μάλλον συνηγόρησε υπέρ της
εισβολής αποκαλώντας την ουκρανική αντίσταση «διαβολικές επιθέσεις», ενώ
ακολουθώντας το επίσημο ρωσικό αφήγημα που περιλαμβάνει και την Ουκρανία ως
μέρος της γεωγραφικής οντότητας της 'Αγίας Ρωσίας', μίλησε για 'σκοτεινές δυνάμεις'
που την επιβουλεύονται.
Παρά το γεγονός
ότι ο κ. Κύριλλος διεκδικεί για τον εαυτό του να προσλαμβάνεται από το ποίμνιό
του 'εις τύπον και τόπον Χριστού', αρνήθηκε έναν από τους σημαντικότερους
λόγους και το παράδειγμα του Κυρίου του, «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ
θεοῦ κληθήσονται» (Ματθαίος 5/9). Υπηρετώντας την παρούσα εξουσία της χώρας του
και το αφήγημά της για την Ρωσία και όχι τον Ιησού Χριστό, ο κ. Κύριλλος
υπόταξε την εκκλησία του στον Καίσαρα, του οποίου τα πολεμοκάπηλα σχέδια
ευλόγησε. Γι' αυτήν του την :πράξη κάποια μέρα θα δώσει λόγο στον Θεό.
 |
Στον αντίποδα βρίσκεται ένας άγνωστος σε πολλούς από εμάς ευαγγελικός ποιμένας της Βουδαπέστης ονόματι Γκαμπόρ Ιβάνυη (Gábor Ιványi)[1], τον οποίο ο δήμαρχος της πόλης τον χαρακτηρίζει ως «η συνείδηση του Ουγγρικού έθνους»[2] και ο Γάλλος φιλόσοφος-δημοσιογράφος Μπερνάρ-Ενρί Λεβί ως «ο ιερέας του λαού»[3]. Ο κ. Γκαμπόρ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ποιμένας, αλλά ο άνθρωπος που πάντρεψε τον εδώ και μια δωδεκαετία πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτωρ Όρμπαν και στη συνέχεια βάπτισε τα δυο παιδιά του. Αλλά δεν ήταν απλώς ο ποιμένας του κ. Όρμπαν, ήταν και ο φίλος του και ο άνθρωπος που τον οδήγησε στον Χριστό στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα.
Στις εκλογές του
2010, όταν ο κ. Όρμπαν ζήτησε από τον ποιμένα του τη δημόσια υποστήριξή του,
εκείνος του την αρνήθηκε, όπως αρνήθηκε την πρόσκληση του νεοεκλεγέντα τότε
πρωθυπουργού να εμφανιστεί στην εκδήλωση νίκης και να προσευχηθεί. Σε άρθρο του
ο κ. Ιβάνυη εξήγησε ότι ο λόγος της άρνησής του έχει να κάνει με τον
θρησκευτικό εθνικισμό του κ. Όρμπαν και της παράταξής του και την αντίληψη ότι
ο Χριστιανισμός έχει ανάγκη από εγκόσμιους προστάτες. Ενοχλημένος ο κ. Όρμπαν
διέρρηξε τη σχέση του με τον ποιμένα του, επειδή, όπως ο ίδιος δήλωσε, « ... με
αποκάλεσε φασίστα κι αυτό είναι το μόνο που δεν μπορώ να του το συγχωρήσω»[4].
Και δεν του το
συγχώρησε. Ο κ. Όρμπαν χρησιμοποιώντας την κρατική εξουσία κυνήγησε όχι μόνο
τον κ. Ιβάνυη, αλλά και την εκκλησία του αφαιρώντας της τη νομική υπόστασή της
και στραγγαλίζοντας οικονομικά τις διακονίες της προς τους άστεγους, πρόσφυγες
και γενικώς αναξιοπαθούντες. Επίσης, τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2022 κρατικοί
πράκτορες έκαναν έφοδο στα γραφεία της Ουγγρικής Ευαγγελικής Κοινωνίας, όπως
ονομάζεται η εκκλησία του κ. Ιβάνυη, και κατάσχεσαν τους ηλεκτρονικούς
υπολογιστές και οτιδήποτε είχε σχέση με τα οικονομικά της εκκλησίας και των
πολύπλευρων διακονιών της με την κατηγορία της φοροδιαφυγής.
Απέναντι σ' αυτήν
την εξέλιξη και με τον κίνδυνο η εκκλησία να κλείσει, ο κ. Ιβάνυη δήλωσε: «Εάν
κλείσει, τότε θα πω ότι με τη χάρη του Θεού αντέξαμε αυτήν την καταιγίδα για
τόσα χρόνια. Ως ένθερμος πιστός, όμως, είμαι πεπεισμένος ότι η αποστολή μας δεν
θα σταματήσει, όταν ο επικεφαλής της κυβέρνησης το αποφασίσει, αλλά όταν ο
Αιώνιος κρίνει ότι αυτό το έργο δεν χρειάζεται πλέον ... Η δουλειά μου είναι να
εμπιστευτώ ακλόνητα τη σοφία και το έλεος του Καλού Θεού, καθώς Αυτός είναι
πάνω από [το κράτος] και την κεφαλή της κυβέρνησης»[5].
Ο απ. Παύλος
γράφει: «... αιχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη και την κάνουμε να υπακούει στο Χριστό»
(Β' Κορ. 10/5). Πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση σήμερα για τη Ρωσία, την
Ουκρανία, αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, εάν ο κ. Κύριλλος ακολουθούσε το
παράδειγμα του απ. Παύλου και δεν αιχμαλώτιζε την Εκκλησία στον Καίσαρα, ώστε να
μπορεί με τη σειρά του να τον ελέγξει και να γίνει 'η συνείδηση του λαού του'.
«Κύριε ... στους
ταραγμένους χρόνους μας δείξε έλεος» (Αββακούμ 3/2).
[1] Όπως
και πολλοί ιερωμένοι του Πατριαρχείου Μόσχας που αντιτίθενται στην εισβολή της
Ρωσίας στην Ουκρανία.
[2] https://www.christianitytoday.com/news/2022/february/hungarian-evangelical-fellowship-raid-conflict-orban-nation.html?utm_source=facebook&utm_medium=post&utm_campaign=article.
[3] https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2019/05/bernard-henri-levy-interviews-viktor-orban/589102/.
[4]
Όπ.
π.
[5]
Βλ. υποσημ. 2.
Σχόλια