Η Αλήθεια του Χριστού
Πολλές επιθέσεις ενάντια στην πίστη προέρχονται από θρησκευτική σκοπιά, αμφισβητώντας την μοναδικότητα του Ιησού Χριστού. Μία από αυτές είναι το Ισλάμ και η επιδίωξή του να επιβάλλει στην ανθρωπότητα τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις και τον νόμο της σαρία. Τα πρόσφατα γεγονότα στο Αφγανιστάν δείχνουν την αποκρουστική πλευρά μιας ανήλεης θρησκείας που δεν σέβεται τον άνθρωπο. Ας κάνουμε όμως μια σύντομη θεολογική και γνωσιολογική σύγκριση με τη χριστιανική πίστη. Σε αντίθεση μ’ αυτήν, το Ισλάμ περιέχει έξι συστηματικές δογματικές αρνήσεις [1]:
1. Το Ισλάμ αρνείται την τριαδικότητα του Θεού, δηλαδή του ενός Θεού σε τρία πρόσωπα. Οι οπαδοί του Ισλάμ θεωρούν πως ο Αλλάχ είναι μοναχικό ον (ταουχίντ) χωρίς συνεργάτες, ίσους, αντιπάλους ή συντρόφους. Όταν κανείς αρνείται την τριαδική φύση του Θεού, αρνείται στην ουσία τον χαρακτήρα Του που η Βίβλος μας τον αποκαλύπτει ως Αγάπη. Διαχωρίζοντας κανείς την «Δικαιοσύνη» από την «Αγάπη» στον χαρακτήρα του Θεού καταλήγει σε μια θεολογία ανελέητης σκληρότητας (νόμος της «σαρία»). Καταλαβαίνουμε ίσως γιατί ο κόσμος που έχει γευτεί κάποιες βασικές ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα σπεύδει να εγκαταλείψει το θρησκευτικό καθεστώς που θέλουν να επιβάλλουν οι Ταλιμπάν στο λαό του Αφγανιστάν.
2. Το Ισλάμ αρνείται την ενσάρκωση, δηλαδή τον Ιησού Χριστό ως Θεό σε ανθρώπινη σάρκα. Αντίθετα, ισχυρίζεται ότι ο Ιησούς ήταν ένας απλός άνθρωπος, ότι γεννήθηκε από Παρθένα, έκανε θαύματα και έζησε μια αναμάρτητη ζωή. Αλλά με την ενσάρκωση ο Θεός γίνεται αλληλέγγυος με τα παθήματά μας και τα συμμερίζεται, από Αγάπη.
3. Το Ισλάμ αρνείται τη σταύρωση, δηλαδή τον εξιλεωτικό θάνατο του Ιησού στο σταυρό. Οι οπαδοί του Ισλάμ δηλώνουν ότι ο Ιησούς είτε δεν πέθανε πραγματικά στο σταυρό, είτε ότι κάποιος άλλος πήρε τη θέση του εκεί. Σε κάθε περίπτωση, το Ισλάμ δεν είναι λυτρωτική θρησκεία. Η Βίβλος όμως διδάσκει, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς συμφιλίωση με τον Δημιουργό του. Γι’ αυτό ο Χριστός γίνεται για μας η θεϊκή λύτρωση.
4. Το Ισλάμ αρνείται το imago Dei, δηλαδή ότι τα ανθρώπινα όντα φέρουν την εικόνα του Θεού. Αντίθετα, οι οπαδοί του επιβεβαιώνουν ότι μια τέτοια εικόνα θα έφερνε τα πλάσματα πολύ κοντά στον Αλλάχ (αίρεση γνωστή ως «σκιρκ»). Η ιδέα του ανθρώπου ως εικόνα Θεού εξυψώνει και απελευθερώνει τον άνθρωπο για δράση και δημιουργικότητα. Κάτι που αμφισβητείται από πολλές θρησκείες και από την ιδεολογία του υλισμού.
5. Το Ισλάμ αρνείται την προπατορική αμαρτία, δηλαδή ότι τα ανθρώπινα όντα γεννιούνται με αμαρτωλή φύση και μια φυσική τάση για αμαρτία. Αντίθετα, οι οπαδοί του Ισλάμ ισχυρίζονται ότι οι άνθρωποι γεννιούνται ηθικά καλοί. Το Ισλάμ συνεπώς απορρίπτει το χριστιανικό δόγμα της πτώσης. Όμως ο Χριστός είναι ο μόνος που αποκαλύπτει την αμαρτωλότητά μας, αλλά και μας παρέχει συγχρόνως χέρι λύτρωσης.
6. Το Ισλάμ αρνείται τη σωτηρία από χάρη, δηλαδή ότι ανθρώπινα όντα συμφιλιώνονται με τον Θεό μέσω της ανεκμετάλλευτης εύνοιας του Θεού και όχι μέσω των έργων τους. Αντίθετα, οι οπαδοί του Ισλάμ διακηρύσσουν ότι απαιτείται προσωπική υποταγή για να κερδίσει ένας άνθρωπος τον παράδεισο (ως ανταμοιβή), αλλιώς θα υποστούν την θεϊκή οργή (ως τιμωρία). Αλλά ως χριστιανοί πιστεύουμε ακράδαντα, ότι δεν εγκαταλείπει ο Θεός της Βίβλου την ανθρωπότητα στα δεινά της, απαιτώντας απ’ αυτήν να ανταπεξέλθει μόνη της, κρίνοντάς την απλώς.
Τέλος, μια άλλη διακήρυξη του Ιησού που δείχνει την αποκλειστικότητά Του, καθώς επιβεβαιώνει την ανωτερότητά Του, είναι σημαντική στο σημείο αυτό: «Αν εσείς αποδειχθείτε υπάκουοι στο λόγο μου, τότε θα είστε πραγματικά μαθητές μου· θα γνωρίσετε την αλήθεια, και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». (Ιωάν. 8, 31-32).
[1] Kenneth Richard Samples, ιστολόγιο «Reflections», 23/06/2020, https://reflectionsbyken.wordpress.com/.
Σχόλια