Μπορεί ο Ουρανός να μας κάνει να ξεχάσουμε τον πόνο που βιώσαμε στη γη;

Κάποιοι άθεοι περιγελούν αφηγήσεις περί Ουρανού και Κόλασης. Κατηγορούν τους χριστιανούς ότι εύκολα πέφτουν θύματα απάτης ή και της ιδίας τους αυθυποβολής. Ο Μαρξ μιλούσε για «όπιο του λαού». Αλλά, δεν ήταν σε θέση να φέρει τον παράδεισο στη γη. Ο Χριστός μιλούσε για κληρονομιά στην αόρατη Βασιλεία Του, την οποία πιστοποίησε με τον θάνατο και την Ανάστασή Του (Α’ Κορ. 15).

Στην Επί του Όρους Ομιλία Του ο Ιησούς υπονοεί πως πολλές από τις δυσμενείς εμπειρίες που οι δίκαιοι βιώνουν σ’ αυτό τον κόσμο όχι μόνο θα πάψουν να υφίστανται στον Ουρανό αλλά και ότι θα τους γίνει κατά κάποιον τρόπο επανόρθωση για το κακό που έζησαν εδώ στη γη (βλ. Ματθ. 5, Λουκ. 6). Πέρα απ’ αυτό, η Ουράνια Βασιλεία, για την οποία προορίζονται οι πιστοί, με τον ερχομό της όχι μόνο θα δώσει μια για πάντα τέλος στο κακό, τον πόνο και τον θάνατο, αλλά θα κάνει τους ίδιους τους πιστούς να ξεχάσουν μια για πάντα τα δεινά αυτού του κόσμου.

Ο Θεός, σε κάποιες περιπτώσεις, επιτρέπει τον πόνο στη ζωή μας για να αποτρέψει μεγαλύτερα βάσανα ή αμαρτίες ή για να μας προετοιμάσει καλύτερα για μια ζωή μαζί Του στην αιωνιότητα. Υπό αυτή την έννοια, η θλίψη μπορεί να έχει νόημα, επειδή πολλά από τα βάσανά μας θα ανταμειφθούν στην μετά θάνατον ζωή, οπότε δεν θα υποφέρουμε ποτέ πια, όπως διακήρυξε ο Ιησούς: «Μακάριοι οι πενθούντες· διότι αυτοί θέλουσι παρηγορηθή» (Ματθ. 5: 4). Η αιωνιότητα θα μας κάνει να ξεχάσουμε τα δεινά αυτής της ζωής, λόγω του βάρους και της ποιότητας της αναμενόμενης κληρονομιάς μας στον ουρανό. Τι σημαίνει αυτό;

Πρώτον, το βάρος της κληρονομιάς αυτής (όσον αφορά τη διάρκεια και απεραντοσύνη της) θα κάνει τον πόνο μας να είναι σαν μια σταγόνα θλίψης μέσα σ΄ έναν απέραντο ωκεανό ευτυχίας. Η χαρά όχι μόνο θα επισκιάσει τα βάσανα που τυχόν περάσαμε, αλλά θα καταστήσει πολύτιμα, με αιώνια προοπτική, όποια διδάγματα αντλήσαμε από αυτά. Επίσης, η «περιουσία» μας στο Βασίλειο του Ουρανού δεν θα είναι σαν αυτή ενός παιδιού υπό κηδεμονία. Ως πολίτες του Ουρανού κληρονομούμε τα πάντα αποκτώντας και την πλήρη ιδιοκτησία (Ιωάν. 14: 1-4).

Δεύτερον, η ποιότητα της κληρονομιάς μας μεταφράζεται σε πολύτιμες σχέσεις με τον ίδιο τον Θεό, και με άλλα όντα απέραντης σοφίας, βαθιών γνώσεων, λαμπρών ιδιοτήτων και τίμιου χαρακτήρα. Ο παράδεισος είναι τόπος όπου κακόβουλοι άνθρωποι, με λανθασμένες πεποιθήσεις και κακή θέληση δεν θα υπάρχουν. Πρόκειται για «χώρο» όπου θα απολαμβάνουμε αιώνια την εξαιρετικά επιθυμητή ευτυχία που δεν θα περιορίζεται σε ευχάριστα αισθήματα μόνο, αλλά θα επεκτείνεται σε μια κυριολεκτική απόλαυση βαθιών επιθυμιών του νου και της καρδιάς μας χωρίς δυσμενή επακόλουθα. Ευτυχία που θα πηγάζει από εμπειρίες, κάθε είδους βιώματα και πολύτιμη γνώση στο Ουράνιο Βασίλειο για το οποίο μας μιλούσε ο Ιησούς.