Κάνοντας φίλους με το … χρήμα

«Έχουμε Συμφωνία», η είδηση στα EuroNews το πρωί της 21^ης Ιουλίου, μετά από μαραθώνια (πέντε ημερών) Σύνοδο Κορυφής των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης – κατά 25 λεπτά μόνο λιγότερο μακροχρόνια από την περιβόητη συνέλευση αρχηγών της Συνόδου της Νίκαιας.

Το Ταμείο Ανάκαμψης από την οικονομική κρίση που προκάλεσε – και εξακολουθεί να προκαλεί – ο κορωνοϊός παγκοσμίως ανέρχεται σε €750 δισεκατομμύρια. Μέρος αυτών θα προκύψει από δανεισμό που θα αναλάβουν από κοινού οι 27 της ΕΕ, κάτι πρωτοφανές για την Ευρώπη. «Από τα 750 δισ., τα 390 δισεκατομμύρια θα δοθούν στα κράτη μέλη ως επιχορηγήσεις και τα 360 δισεκατομμύρια ως δάνεια (με μακροχρόνια αποπληρωμή ως το 2058). Για την κατανομή των κεφαλαίων ανά χώρα» θα χρησιμοποιηθεί ένας κώδικας κατανομής που θα καθορίζει το ύψος των αναγκών κάθε κράτους μέλους. Η Ελλάδα θα επωφεληθεί πλέον από €70 δις.

«Οι 27 συμφώνησαν ότι τα κριτήρια για τις εκταμιεύσεις των επιχορηγήσεων δε θα είναι μόνο οικονομικά. Μεταξύ των προϋποθέσεων θα είναι και η τήρηση του κράτους δικαίου. Κάθε κράτος μέλος θα υποβάλλει ένα σχέδιο δράσης για την απορρόφηση των επιχορηγήσεων. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα το εξετάζει και θα έχει το δικαίωμα να ‘παγώσει’ τις εκταμιεύσεις (με ειδική, ενισχυμένη πλειοψηφία των κρατών μελών (το 55%, που θα πρέπει να αντιπροσωπεύει το 65% του συνολικού πληθυσμού της ΕΕ) αν κρίνει ότι δεν τηρούνται οι όροι που συμφωνήθηκαν.»

Κύριο χαρακτηριστικό των διαπραγματεύσεων ήταν η στάση αρχηγών χωρών όπως οι Κάτω Χώρες, η Αυστρία, η Δανία και η Σουηδία, οι αυτό-ονομαζόμενοι «φειδωλοί» που επέμεναν σθεναρά στις θέσεις τους για μείωση του ποσού επιχορηγήσεων, καθώς και αρχηγών χωρών όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία που δεν δεχόντουσαν κριτική όσον αφορά την υπονόμευση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και άλλων δημοκρατικών αξιών στις χώρες τους. Οι ονομαζόμενες «φειδωλές» χώρες, είναι χώρες που καταβάλλουν στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό μεγαλύτερα ποσά απ’ ότι άμεσα επωφελούνται, όμως, τόσο το παράδειγμα της Ολλανδίας όσο και αυτό της Αυστρίας δείχνει ότι οι χώρες αυτές, λόγο της γεωγραφικής τους τοποθεσίας, στο κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επωφελούνται πολλαπλώς από το ενδο-ευρωπαϊκό εμπόριο, βγαίνουν δηλαδή υπέρ-κερδισμένες. Συνεπώς, άλλοι λόγοι ευθύνονται για της στάση αδιαλλαξίας των αρχηγών τους στη διαπραγμάτευση αυτή. Όλες αυτές οι χώρες βάλλονται από ισχυρά λαϊκίστικα, κυρίως ακροδεξιά κινήματα, που ανταγωνίζονται δημοκρατικούς κυβερνητικούς συνασπισμούς, απαιτώντας τα χρήματα να μένουν στη χώρα και να μη δίνονται στους νοτιοευρωπαίους, που δεν ξέρουν να τα διαχειρίζονται σωστά.

Εντύπωση κάνει και η στάση της γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ, η οποία σε τούτη την κρίση φαίνεται να έχει κάνει σοβαρή στροφή 180 μοιρών έναντι της κρίσης του Ευρώ. Πρόκειται για μεταμέλεια μιας αρχηγού για τα λάθη του παρελθόντος, ή πρόκειται περί σοβαρής αντίληψης του ότι αν διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την οικονομική κρίση που προκάλεσε ένας ιός, τότε ποιος εγγυάται για ένα ειρηνικό μέλλον στην Ευρώπη; Το μέλλον θα δείξει. Γεγονός πάντως είναι ότι οι «φειδωλοί» αρχηγοί αποδεικνύονται ως υπαίτιοι μιας κοντόφθαλμης, εγωιστικής οπτικής που οδηγεί στην απώλεια αξιοπιστίας και … εξουσίας. 

Είναι χρήσιμη η συμβουλή του Χριστού: «Σας συμβουλεύω να κάνετε φίλους σας, ακόμη και από τα χρήματα της αδικίας, ώστε όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες.» (Λουκ. 16: 9).