Πόσο διαφορετική είναι αυτή η κρίση;

Μέσα σε λίγους μήνες, ένας μικροσκοπικός ιός για τον οποίο δεν υπάρχει ακόμη φάρμακο, στάθηκε ικανός να φέρει σχεδόν όλη την οικονομική και κοινωνική δραστηριότητά του κόσμου σε πλήρη αδράνεια: επιχειρήσεις, σχολεία, πανεπιστήμια κλειστά, άνθρωποι κλεισμένοι στα σπίτια τους, δρόμοι άδειοι, έρημες πλατείες και ακρογιαλιές.

Όλος ο κόσμος παίρνει μέτρα προστασίας. Φοβάται για τη ζωή του και γι’ αυτή των δικών του. Με δέος παρακολουθεί τις φρικιαστικές ειδήσεις για εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά στη γειτονική Ιταλία, την Ισπανία, Γαλλία, Βρετανία ... και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι ύπουλος, άφαντος ο ιός που θερίζει ζωές αυτές τις μέρες. Διερωτώμουν, αν ο ιός εξέπεμπε λάμψεις φωτός, θα ήταν άραγε πιο εύκολο να τον εντοπίσουμε, να τον εξαφανίσουμε ή έστω να τον αποφύγουμε; Θάταν πιο εύκολη η ζωή μας, αν βλέπαμε τον εχθρό κατάματα; Πάλι, φάρμακο δε θα είχαμε, αλλά, τουλάχιστον θα ξέραμε ποια μέρη γύρω μας είναι ασφαλή για να καταφεύγουμε σ’ αυτά.

Σε προηγούμενες κρίσεις, τα κονδύλια για την αντιμετώπισή τους ήταν δυσεύρετα. Τώρα, ως εκ θαύματος, πολλοί ηγέτες, λες και έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος, υπόσχονται τρισεκατομμύρια για να στηρίξουν την οικονομία και για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Στην οικονομική και κοινωνική μας ζωή, τίποτα δεν θα είναι πλέον όπως το ξέραμε παλιά, λένε κάποιοι ειδικοί. Η ανθρωπότητα θα έχει μάθει από τα παθήματα της, τα νέα συστήματα που θα στηθούν θα είναι πιο δίκαια και τα οφέλη για τον άνθρωπο θα υπερέχουν αυτών της οικονομίας κλπ. Πολλοί, λόγω κρίσης, λένε πως πήραν το μάθημά τους, ότι κατάλαβαν πόσο σκληρά και με κίνδυνο της ζωής τους μερικοί – γιατροί, νοσηλευτές, ταμίες σε σουπερμάρκετ και άλλοι πολλοί – δουλεύουν, χωρίς πάντοτε να αμείβονται αντίστοιχα.

Τώρα, όλοι προσμένουν η ζωή να ξαναπάρει μπρος, σχολεία, μαγαζιά, δουλειές, εστιατόρια να ξανανοίξουν και όλοι να επιστρέψουν στην ομαλότητα της ζωής, επειδή δεν αντέχουμε άλλο το έκτακτο, λένε. Όμως, οι ειδικοί προειδοποιούν παράλληλα, πως μια γρήγορη επιστροφή στην κανονικότητα, μπορεί να οδηγήσει σε νέο, πιο δραστικό ξέσπασμα της λοίμωξης με πολύ περισσότερα θύματα και τα έσχατα να είναι χειρότερα των πρώτων.

Πολλοί διερωτώνται, πού είναι ο Θεός σ’ αυτή την κρίση; Γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό; Όπως και σήμερα, τόσο και στην εποχή του Χριστού υπήρχαν οι καταστροφές και το ανυπόφορο κακό. Η απάντηση του Ιησού σε τέτοιου είδους ερωτήματα ήταν, «Αν δεν μετανοήσετε, όλοι θα χαθείτε κατά τον ίδιο τρόπο» (Λουκάς 13: 5). Σοκάρει ίσως η κατηγορηματική αυτή απάντηση του Χριστού επειδή συνδέει το κακό που μας συμβαίνει με την αμαρτωλή μας φύση. Αν δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης (αυτό σημαίνει «μετάνοια»), δεν πρόκειται να δούμε «άσπρη μέρα», λέει ο Χριστός. Ο Θεός είναι θυμωμένος με την αμετανόητη ανθρωπότητα, με την ανηθικότητα, τον απερίσκεπτο καταναλωτισμό μας, την αδικία, βία και την εκμετάλλευση συνανθρώπων μας, αλλά επίσης και με τις εγωιστικές μας εμμονές σε συμφέροντα και προκαταλήψεις. Σε άλλη περίπτωση ο Χριστός συγκρίνει την κρίση που ο λαός Ισραήλ πέρασε στην έρημο με το μάθημα γιατρειάς που προσφέρει ο Θεός: «Όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ΄ αυτόν να μη χαθεί, αλλά να ζήσει αιώνια» (Ιωάν. 3: 14-15).

Κάθε κρίση είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για περισυλλογή. Όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ «Ποτέ μην αφήνεις μια κρίση να πάει χαμένη». Ας μη βλέπουμε λοιπόν, μόνο το κακό που η κρίση φέρνει στη ζωή μας, αλλά ας δούμε τις ευκαιρίες για μετάνοια και αλλαγή πορείας, τόσο στη δική μας προσωπική ζωή, όσο και στο περιβάλλον μας.