Η αίγλη της … καρέκλας

Όταν έγινε γνωστό ότι ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, δέχτηκε την θέση, ως μη εκτελεστικού προέδρου, στη διεθνή έδρα της τράπεζας Goldman Sachs στο Λονδίνο, η δημόσια κατακραυγή ήταν μεγάλη. Εκείνος δήλωσε, φανερά αναστατωμένος, ότι απλά θα συμβουλεύει την τράπεζα σε θέματα που αφορούν τις διαδικασίες εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τέλος πάντων, γιατί να μην έχει το δικαίωμα να εργαστεί εκεί που θα επιλέξει, αν αυτό είναι μια νόμιμη απασχόληση, όπως η προκειμένη και όχι «ένα καρτέλ ναρκωτικών» για παράδειγμα;

Τι να σχολιάσει κανείς; Ήταν η προοπτική των χρημάτων που θα κέρδιζε ένας κορυφαίος πρώην πολιτικός σε μια νέα διακεκριμένη θέση, ή η προοπτική να «φανεί χρήσιμος» και από τη νέα αυτή θέση και να μη λησμονηθεί από τόσο νωρίς το όνομά του στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας; Δεν το γνωρίζουμε. Η αρχαία ρήση πάντως, «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς» φαίνεται να αληθεύει και την σήμερον εποχή, κι όχι μόνο στο χώρο της πολιτικής και των επιχειρήσεων.

Προφανώς δεν είναι όμορφη η στιγμή, ειδικά για κάποιους σε υψηλά αξιώματα, να θεωρούνται «άχρηστοι» μόνο και μόνο επειδή έφτασε η ώρα να συνταξιοδοτηθούν και να δώσουν την θέση τους στους μεταγενέστερους.

Ακόμα και στον εκκλησιαστικό χώρο βλέπει κανείς ανθρώπους να κολλάνε στην καρέκλα τους, λες και δεν υπάρχει άξιος αντικαταστάτης, όταν έλθει η στιγμή που πρέπει να αποχωρήσουν… . Πολλές φορές η έλλειψη θεσμών είναι η αιτία μιας όχι τόσο ομαλής διαδοχής, έτσι ώστε να μην υπάρχει υγιής ανανέωση και προοπτική δια της στελέχωσης των θέσεων διοίκησης στην εκκλησία ή σε κάποια διακονία από νέους ανθρώπους με οραματισμό και δυναμικότητα. Μια τέτοια κατάσταση επιβεβαιώνει απλώς κάποιες ανθρώπινες παθογένειες, που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον στον εκκλησιαστικό χώρο. «Μιλάει η Βίβλος για όριο ηλικίας στην υπηρεσία;» ακούγεται από μέρους τους. Σαφώς όχι. Όσο ζει ο μαθητής του Χριστού, υποχρεούται να υπηρετεί τον Κύριό του (Λουκ. 12, 37). Όμως, άλλο η υπηρεσία και άλλο η «καρέκλα»!

Τα Ευαγγέλια μας πληροφορούν για ένα σοβαρό ζήτημα που είχαν κάποιοι μαθητές. Ζητούσαν –μάλιστα και με τη βοήθεια της μητέρας τους που για χάρη τους παρακαλούσε με την σειρά της – από τον Ιησού να τους εξασφαλίσει «καρέκλες» στον ουρανό. Η απάντηση του Χριστού ήταν άμεση και καταλυτική: «Όποιος θέλει να γίνει μέγας ανάμεσά σας, ας είναι δούλος σας» (Ματθ. 20, 20-28). Το παράδειγμα το έδωσε ο ίδιος.

Ποιός λοιπόν είναι ισάξιος αυτού του παραδείγματος;