Μάρτιος '15 – Μάρτιος '16: Χρονιά κτηνωδίας

Μόλις χθες, Μεγάλη Τρίτη στην υπόλοιπη Ευρώπη, η φιλήσυχη πρωτεύουσα της Ευρώπης χτυπήθηκε από καμικάζι βομβιστές στο αεροδρόμιο της πόλης και σε συρμό του μετρό στο κέντρο της, προκαλώντας τον θάνατο 34 και τον βαρύ τραυματισμό πάνω από 120 ανύποπτων ανθρώπων. Το γεγονός αυτό ήρθε να προστεθεί σε άλλες, παρόμοιες  βομβιστικές επιθέσεις, στο Παρίσι, την Κωνσταντινούπολη και άλλα μέρη του κόσμου. Τέτοιες επιθέσεις έχουν καταντήσει σήμα κατατεθέν τζιχαντιστών οι οποίοι θεωρούν ότι ανατινάσσοντας τον εαυτό τους στον αέρα μέσα σε όσο περισσότερο κόσμο, επικαλούμενοι το όνομα του Αλλάχ, θα ανακτήσουν θέση ήρωα στον αγώνα των μουσουλμάνων κατά των απίστων, διεκδικώντας απ’ ευθείας θέση στον «παράδεισο».

            Δεν πρόκειται όμως αποκλειστικά για φαινόμενο διεστραμμένων μουσουλμάνων. Το παράδειγμα του πιλότου, που πριν ένα χρόνο ακριβώς έριξε συνειδητά ένα ολόκληρο αεροπλάνο με 150 επιβάτες στις Άλπεις, δείχνει ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με ένα φαινόμενο κάποιων θρησκευτικών εξτρεμιστών αλλά με φαινόμενο που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική και ξεπερνάει φραγμούς ήθους, θρησκείας και παιδείας.

Το μονότονο της αναπνοής του πιλότου, σύμφωνα με την αυτόματη ηχογράφηση από το μαύρο κουτί  του αεροπλάνου, ενώ ακούγονται στο βάθος τα χτυπήματα στην πόρτα του πιλοτηρίου και τα ουρλιαχτά των μοιραίων επιβατών λίγο πριν την συντριβή του αεροσκάφους δείχνουν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με το κακό σε όλη την φρικιαστική του ωμότητα. Το κακό είναι καθαρά στερητικό. Από τη φύση του δεν είναι τίποτε άλλο από έλλειψη. Το κακό αψηφά κάθε εξήγηση ή δικαιολογία. Αν η ύπαρξη καθεαυτή είναι το «καλό», τότε το «κακό» στην ουσία του δεν υφίσταται ύπαρξης. Υφίσταται μόνο στη διαταραχή και καταστροφή του δημιουργήματος, στη διαστρέβλωση κάθε ορθότητας και αρετής του υπαρκτού. Το κακό λοιπόν, δεν είναι παρά ρήξη με την φυσική τάξη. Είναι βλακώδες και άναρθρο, γι’ αυτό και περιγραφές ή εξηγήσεις είναι ανίκανες να το συλλάβουν ούτε καν να το δαμάσουν. Γι’ αυτό και δεν είμαστε σε θέση να βρούμε κάποιο κίνητρο πίσω από την πράξη του πιλότου Λούμπιτς. Το κακό ως βουβό, βίαιο, κτηνώδες, απάνθρωπο, σκοτεινό, ύπουλο, διεστραμμένο, παρασιτικό, μονότονο, κενό, βλακώδες! Ναι βλακώδες, επειδή μπορεί να υπάρχει ο πονηρός σκοπός, η κακή βούληση στην προμελετημένη πράξη που βασίζεται σε σκοτεινή εφεύρεση του πιο αναπότρεπτα φρικιαστικού, αλλά δεν είναι παρά κοντόφθαλμα κουτός αυτός ο μηδενισμός του κακού καθώς και η εμμονή στη σαδιστική ολοκλήρωσή του.

 Συνέβηκε κι αυτό  στα πρόσφατα βομβιστικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες: Ισλαμιστές χειροκρότησαν την κτηνωδία ως πράξεις ηρώων της πίστης τους. Ψευδο-ηρωϊσμός είναι η αυτοθυσία εις βάρος άλλων ανθρώπων, που χάνουν, ότι πολυτιμότερο έχουν, τη ζωή τους! Πόσο ελπιδοφόρο, αντίθετα, το μήνυμα της Μεγάλης Εβδομάδας, στην οποία γιορτάζουν οι χριστιανοί την αυτοθυσία του Σωτήρα Ιησού Χριστού.

Η Ανάσταση την Κυριακή του Πάσχα είναι η απόδειξη πως η θυσία του Χριστού δεν ήταν μάταιη. Ο θάνατος και η ανάσταση του Χριστού επιβεβαιώνουν ότι το κακό έχει πια νικηθεί. Τα γεγονότα των ημερών μας δεν είναι παρά οι σπασμωδικές κινήσεις της ήττας του.