Σχετικά με το δημοψήφισμα της Κυριακής, 5 Ιουλίου 2015
Μεταφέρω τις σκέψεις της Δήμητρας Καπελούζου:
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου, ότι υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί ανεξαρτήτως δόγματος, που βρίσκονται σε σύγχυση ως προς το τι να πράξουν σχετικά με το δημοψήφισμα της Κυριακής. Δεν είναι αρμοδιότητά μου να υποδείξω σε κανέναν τι να ψηφίσει, και γνωρίζω ότι με το όποιο αποτέλεσμα, θα εκφραστεί και η απόφαση του Θεού για το λαό μας, που θα είναι ανάλογη με τις επιλογές του. Ένιωσα όμως μέσα στο πνεύμα μου την ανάγκη να γράψω λίγα πράγματα, που μπορεί να βοηθήσουν ορισμένους ως προς τις βιβλικές αρχές, που πρέπει να διέπουν το σκεπτικό μας και για τη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση του δημοψηφίσματος.
1. Τι θα προάγει για το λαό μας ένα βίο «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι;» (Α΄Τιμ. 2, 2) δείγματα ως προς την ευσέβεια και τη σεμνότητα μας έχουν δοθεί τον τελευταίο καιρό; Ας μη μας διαφεύγει, πως «όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 22, 2)
2. Η προϋπόθεση του παρακάτω εδαφίου, καλύπτεται πριν από την απόφασή μας ως προς το τι θα εκλέξουμε; «Εάν… ο λαός μου, επί τον οποίον εκληθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι, και εκζητήσωσιτο πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού, και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.» (Β΄ Χρονικών 7, 14)
3. Ποια πρέπει να είναι η θέση και η στάση μας, ως χριστιανοί, απέναντι στο θέμα της «συνθήκης»; Τί συνέβη εξαιτίας του Σαούλ, που καταπάτησε τη συνθήκη που είχε γίνει με τους Γαβαωνίτες (Β΄ Σαμ. 21, 1); Τι κάνουμε απέναντι στη συνθήκη, την οποία εμείς υπογράψαμε το 2009, δια του εκλεγμένου από το λαό μας πρωθυπουργού, ο οποίος και δέχτηκε εκ μέρους του λαού όλους τους όρους; Τί έπραξε ο λαός Ισραήλ ως προς τη συνθήκη που είχε κάνει με τον βασιλιά της Βαβυλώνας; (Ιεζεκ. 17, 11-21) Και ο Θεός είπε: «Θέλει ευοδωθεί;… ή παραβαίνων την συνθήκην, θέλει διασωθεί; Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, βεβαίως εν τω τόπω του βασιλέως, … του οποίου την συνθήκην παρέβη, μετ’ αυτού εν μέσω της Βαβυλώνος θέλει τελευτήσει.» (εδ. 15-16). Ο Θεός δεν ευλογεί τους παραβάτες συνθηκών.
4. Η Αγία Γραφή μας λέει, ότι «ο δανειζόμενος είναι δούλος του δανείζοντος.» Κανένας δεν μας υποχρέωσε να δανειστούμε. Η απερισκεψία μας και η κακοδιαχείρηση του εθνικού μας πλούτου μας οδήγησαν σ’ αυτό. Πήραμε ξένα χρήματα και ούτε αυτά δεν τα διαχειριστήκαμε σωστά. Για να βγούμε από δύσκολη θέση προστέθηκαν στο δάνειό μας και χρήματα από χώρες φτωχές σαν εμάς, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που για να μας βοηθήσουν τα στέρησαν από τους δικούς τους ταλαίπωρους πολίτες. Τώρα στενάζουμε κάτω από το βάρος της οικειοθελούς υποδούλωσής μας. Ποιος μας φταίει; Μήπως σ’ αυτό το σημείο χρειαζόμαστε μετάνοια;
5. Τέλος πολύς λόγος γίνεται για την αξιοπρέπεια του λαού μας. Βασικές αρχές της αξιοπρέπειας είναι η ανάληψη των ευθυνών και η συνέπεια των λόγων μας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία μας, όπου οι δημοκρατικές επιλογές του λαού είχαν καταστροφικά αποτελέσματα. Για μας, ποιος είναι ο γνώμονας των αποφάσεών μας; Τα λόγια των ανθρώπων ή ο Λόγος του Θεού; Στην εποχή του, ο προφήτης Ιερεμίας, ενοχλούσε την αξιοπρέπεια του λαού του, γιατί τους έλεγε ότι εξαιτίας των αμαρτιών τους θα έπρεπε να υποστούν το βάρος της δουλείας του βασιλιά της Βαβυλώνας. Αυτό θα λειτουργούσε παιδαγωγικά και σωτηριακά επάνω τους. Δεν το δέχτηκαν. Την κατάληξή τους τη διαβάζουμε στο τελευταίο κεφάλαιο του Β’ Χρονικών, εδάφια 15-21.
Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψή μου, ότι υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί ανεξαρτήτως δόγματος, που βρίσκονται σε σύγχυση ως προς το τι να πράξουν σχετικά με το δημοψήφισμα της Κυριακής. Δεν είναι αρμοδιότητά μου να υποδείξω σε κανέναν τι να ψηφίσει, και γνωρίζω ότι με το όποιο αποτέλεσμα, θα εκφραστεί και η απόφαση του Θεού για το λαό μας, που θα είναι ανάλογη με τις επιλογές του. Ένιωσα όμως μέσα στο πνεύμα μου την ανάγκη να γράψω λίγα πράγματα, που μπορεί να βοηθήσουν ορισμένους ως προς τις βιβλικές αρχές, που πρέπει να διέπουν το σκεπτικό μας και για τη συγκεκριμένη αυτή περίπτωση του δημοψηφίσματος.
1. Τι θα προάγει για το λαό μας ένα βίο «εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι;» (Α΄Τιμ. 2, 2) δείγματα ως προς την ευσέβεια και τη σεμνότητα μας έχουν δοθεί τον τελευταίο καιρό; Ας μη μας διαφεύγει, πως «όταν ο ασεβής εξουσιάζη, στενάζει ο λαός.» (Παροιμ. 22, 2)
2. Η προϋπόθεση του παρακάτω εδαφίου, καλύπτεται πριν από την απόφασή μας ως προς το τι θα εκλέξουμε; «Εάν… ο λαός μου, επί τον οποίον εκληθη το όνομά μου, ταπεινώσωσιν εαυτούς και προσευχηθώσι, και εκζητήσωσιτο πρόσωπόν μου και επιστρέψωσιν από των οδών αυτών των πονηρών, τότε εγώ θέλω επακούσει εκ του ουρανού, και θέλω συγχωρήσει την αμαρτίαν αυτών και θεραπεύσει την γην αυτών.» (Β΄ Χρονικών 7, 14)
3. Ποια πρέπει να είναι η θέση και η στάση μας, ως χριστιανοί, απέναντι στο θέμα της «συνθήκης»; Τί συνέβη εξαιτίας του Σαούλ, που καταπάτησε τη συνθήκη που είχε γίνει με τους Γαβαωνίτες (Β΄ Σαμ. 21, 1); Τι κάνουμε απέναντι στη συνθήκη, την οποία εμείς υπογράψαμε το 2009, δια του εκλεγμένου από το λαό μας πρωθυπουργού, ο οποίος και δέχτηκε εκ μέρους του λαού όλους τους όρους; Τί έπραξε ο λαός Ισραήλ ως προς τη συνθήκη που είχε κάνει με τον βασιλιά της Βαβυλώνας; (Ιεζεκ. 17, 11-21) Και ο Θεός είπε: «Θέλει ευοδωθεί;… ή παραβαίνων την συνθήκην, θέλει διασωθεί; Ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, βεβαίως εν τω τόπω του βασιλέως, … του οποίου την συνθήκην παρέβη, μετ’ αυτού εν μέσω της Βαβυλώνος θέλει τελευτήσει.» (εδ. 15-16). Ο Θεός δεν ευλογεί τους παραβάτες συνθηκών.
4. Η Αγία Γραφή μας λέει, ότι «ο δανειζόμενος είναι δούλος του δανείζοντος.» Κανένας δεν μας υποχρέωσε να δανειστούμε. Η απερισκεψία μας και η κακοδιαχείρηση του εθνικού μας πλούτου μας οδήγησαν σ’ αυτό. Πήραμε ξένα χρήματα και ούτε αυτά δεν τα διαχειριστήκαμε σωστά. Για να βγούμε από δύσκολη θέση προστέθηκαν στο δάνειό μας και χρήματα από χώρες φτωχές σαν εμάς, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, που για να μας βοηθήσουν τα στέρησαν από τους δικούς τους ταλαίπωρους πολίτες. Τώρα στενάζουμε κάτω από το βάρος της οικειοθελούς υποδούλωσής μας. Ποιος μας φταίει; Μήπως σ’ αυτό το σημείο χρειαζόμαστε μετάνοια;
5. Τέλος πολύς λόγος γίνεται για την αξιοπρέπεια του λαού μας. Βασικές αρχές της αξιοπρέπειας είναι η ανάληψη των ευθυνών και η συνέπεια των λόγων μας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία μας, όπου οι δημοκρατικές επιλογές του λαού είχαν καταστροφικά αποτελέσματα. Για μας, ποιος είναι ο γνώμονας των αποφάσεών μας; Τα λόγια των ανθρώπων ή ο Λόγος του Θεού; Στην εποχή του, ο προφήτης Ιερεμίας, ενοχλούσε την αξιοπρέπεια του λαού του, γιατί τους έλεγε ότι εξαιτίας των αμαρτιών τους θα έπρεπε να υποστούν το βάρος της δουλείας του βασιλιά της Βαβυλώνας. Αυτό θα λειτουργούσε παιδαγωγικά και σωτηριακά επάνω τους. Δεν το δέχτηκαν. Την κατάληξή τους τη διαβάζουμε στο τελευταίο κεφάλαιο του Β’ Χρονικών, εδάφια 15-21.
Σχόλια