Το Κίνημα της Λωζάνης δίνει στη δημοσιότητα τη «Δέσμευση του Κέιπ Τάουν»

Το τρίτο Συνέδριο της Λωζάνης για τον Παγκόσμιο Ευαγγελισμό (που έλαβε χώρα στο Κέιπ Τάουν, της Ν. Αφρικής, από τις 16 έως τις 25 Οκτωβρίου 2010) συγκέντρωσε 4.200 ευαγγελικούς ηγέτες από 198 χώρες, καθώς επίσης και εκατοντάδες χιλιάδες άλλους σε όλο τον κόσμο, που συμμετείχαν στις συνεδριάσεις είτε με απευθείας σύνδεση είτε μέσω του διαδικτύου.

Το Κίνημα της Λωζάνης, όπως έχει καθιερωθεί να ονομάζεται, μόλις ανακοίνωσε την δημοσιοποίηση της «Δέσμευσης του Κέιπ Τάουν», ενός εγγράφου, που έχει σχεδιαστεί ως ενιαία παγκόσμια δήλωση Ευαγγελικών με σκοπό να βοηθήσει στη διαμόρφωση των στόχων των χριστιανικών έργων και στη δημιουργία των σχέσεων μεταξύ τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Βασίζεται αφ’ ενός στη διακήρυξη του «Συμφώνου της Λωζάνης»  και αφετέρου στο «Μανιφέστο της Μανίλας», που έλαβαν χώρα σε προηγούμενες συναντήσεις του Κινήματος. Μεταφέρω το κείμενο του προοιμίου του εγγράφου στα ελληνικά:

«Ως μέλη της παγκόσμιας Εκκλησίας του Ιησού Χριστού, επιβεβαιώνουμε με ευχαρίστηση τη δέσμευσή μας απέναντι στο ζωντανό Θεό και τους σωτήριους σκοπούς Του μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. Γι΄αυτό το λόγο ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας για το όραμα και τους στόχους του Κινήματος της Λωζάνης. 

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: 

Πρώτον, ότι παραμένουμε προσηλωμένοι στο έργο να φέρουμε στον κόσμο τη μαρτυρία του Ιησού Χριστού και ολόκληρης της διδασκαλίας Του. Το πρώτο συνέδριο της Λωζάνης (1974) συγκλήθηκε με σκοπό το έργο του παγκόσμιου ευαγγελισμού. Ανάμεσα στα μεγάλα ευεργετήματά του στην παγκόσμια Εκκλησία ήταν τα εξής: (α) το Σύμφωνο της Λωζάνης, (β) μια νέα καταγραφή του αριθμού των ομάδων που δεν έχουν ακούσει το ευαγγέλιο, και (γ) μια νέα ανακάλυψη της ολιστικής φύσης του ευαγγελίου και της χριστιανικής αποστολής. Το δεύτερο συνέδριο της Λωζάνης, στη Μανίλα (1989), δημιούργησε περισσότερες από 300 στρατηγικές συνεργασίες για τον παγκόσμιο ευαγγελισμό, συμπεριλαμβανομένων πολλών συνεργασιών ανάμεσα σε έθνη σε όλα τα μέρη του πλανήτη. 

Και δεύτερον, ότι παραμένουμε δεσμευμένοι στα πρωτογενή έγγραφα του Κινήματος - τo Σύμφωνο της Λωζάνης (1974) και το Μανιφέστο της Μανίλας (1989). Τα έγγραφα αυτά εκφράζουν ξεκάθαρα βασικές αλήθειες του ευαγγελίου και τις εφαρμόζουν στην πρακτική της αποστολής μας με τρόπους που εξακολουθούν να είναι χρήσιμοι και πρωτοπορειακοί. Ομολογούμε ότι δεν μείναμε πέρα για πέρα πιστοί στις δεσμεύσεις που αναφέρονται στα έγγραφα αυτά. Αλλά τα συστείνουμε και τα υποστηρίζουμε, καθώς επιδίωξή μας είναι να μπορέσουμε να διακρίνουμε ξεκάθαρα, πώς πρέπει να εκφράσουμε σωστά και να προωθήσουμε για εφαρμογή τις αιώνιες αλήθειες του ευαγγελίου στον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο της εποχής μας. 

Οι πραγματικότητες της αλλαγής 
Σχεδόν τα πάντα γύρω μας σχετικά με  τον τρόπο που ζούμε, σκεφτόμαστε και συνδιαλεγόμαστε μεταβάλλονται με ολοένα ταχύτερο ρυθμό. Αισθανόμαστε τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, καλές ή κακές, της ψηφιακής επανάστασης, καθώς και τη μεταβαλλόμενη ισορροπία στις οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις στον κόσμο. Μερικά πράγματα που βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, όπως η παγκόσμια φτώχεια, πόλεμοι, εθνοτικές συγκρούσεις, νοσήματα, η οικολογική κρίση και η κλιματική αλλαγή, μας προκαλούν θλίψη και άγχος. Αλλά και μια μεγάλη αλλαγή στον κόσμο μας είναι αιτία για πανηγυρισμούς: η ανάπτυξη της παγκόσμιας Εκκλησίας του Χριστού.
Το γεγονός ότι το τρίτο συνέδριο της Λωζάνης έλαβε χώρα στην Αφρική είναι μια απόδειξη αυτού του γεγονότος. Τουλάχιστον τα δύο τρίτα των Χριστιανών του κόσμου ζουν σήμερα σε ηπείρους του νότου και της ανατολής. Η σύνθεση του συνεδρίου στο Κέιπ Τάουν αντικατόπτριζε σαφώς αυτή την τεράστια αλλαγή στον χριστιανικό κόσμο από την εποχή του Ιεραποστολικού Συνεδρίου του Εδιμβούργου το 1910. Χαιρόμαστε για την ραγδαία ανάπτυξη της Εκκλησίας στην Αφρική, και χαιρόμαστε που οι αδελφές και αδελφοί μας εν Χριστώ της Αφρικής φιλοξένησαν το συνέδριο αυτό. Ταυτόχρονα θέλουμε να τονίσουμε, ότι, δεν θα μπορούσε να είχε λάβει χώρα αυτή η συνάντηση στη Νότια Αφρική κάτω από τις συνθήκες μαρτυρίου της εποχής του απαρτχάιντ. Έτσι είμαστε ευγνώμονες για την πρόοδο του ευαγγελίου και για την κυρίαρχη δικαιοσύνη του Θεού στην πρόσφατη ιστορία της χώρας αυτής, καθώς η ίδια εξακολουθεί να παλεύει με τη συνεχιζόμενη κληρονομιά του κακού και της αδικίας. Αυτή είναι η διπλή μαρτυρία και ο ρόλος της Εκκλησίας σε κάθε τόπο. 

Πρέπει να ανταποκριθούμε με χριστιανική συνείδηση  στις ανάγκες της εποχής  μας. Πρέπει επίσης να διδαχθούμε από  τα λάθη του παρελθόντος, από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, όπως και από την σοφία, που κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες γενιές. Τιμούμε και σεβόμαστε το παρελθόν και οραματιζόμαστε το μέλλον, στο όνομα του Θεού που κρατά όλη την ιστορία στα χέρια Του. 

Αμετάβλητες πραγματικότητες 
Σε έναν κόσμο που εργάζεται πυρετωδώς για να εφεύρει εκ νέου τον εαυτό του  κάποια πράγματα παραμένουν τα ίδια. Αυτές οι μεγάλες αλήθειες παρέχουν τη βιβλική λογική για την ιεραποστολική δέσμευσή μας. 

• Οι άνθρωποι βρίσκονται σε απώλεια. Η ανθρώπινη κατάσταση παραμένει ουσιαστικά όπως την περιγράφει η Βίβλος: βρισκόμαστε κάτω από τη δίκαιη κρίση του Θεού μέσα στην αμαρτία και την αποστασία μας.Χωρίς τον Χριστό είμαστε χαμένοι. 
• Το Ευαγγέλιο είναι καλή αγγελία. Το ευαγγέλιο δεν είναι μια έννοια που χρειάζεται νέες ιδέες, αλλά είναι μια ιστορία που χρειάζεται να λεχθεί εκ νέου. Είναι η ίδια, αμετάβλητη, ιστορία του τι έχει κάνει ο Θεός για να σώσει τον κόσμο και κυρίως σε ότι αφορά τα ιστορικά γεγονότα γύρω από τη ζωή, το θάνατο, την ανάσταση και τη βασιλεία του Ιησού Χριστού. Στον Χριστό και με τον Χριστό υπάρχει ελπίδα. 
• Η αποστολή της Εκκλησίας συνεχίζεται. Η παρουσία του Θεού είναι συνεχής  και  το θέλημά Του γίνεται φανερό ως τα πέρατα της γης και μέχρι το τέλος του κόσμου. Η ημέρα θα έρθει όταν τα βασίλεια του κόσμου θα γίνουν η βασιλεία του Θεού μας και του Χριστού Του, και ο Θεός θα κατοικήσει μαζί με τη λυτρωμένη ανθρωπότητά Του σε μια νέα δημιουργία. Μέχρι εκείνη την ημέρα, η αποστολή  της Εκκλησίας και η συμμετοχή της στο σχέδιο του Θεού θα συνεχίζεται, με επιτακτικότητα και συνέπεια, δίνοντας νέες και πρωτοπορειακές ευκαιρίες έκφρασης σε κάθε γενιά,  συμπεριλαμβανομένης της δικής μας. 

Το πάθος της αγάπης μας 

Η δήλωση αυτή γίνεται με τη γλώσσα της αγάπης. Η αγάπη είναι η γλώσσα του Συμφώνου αυτού.  Τα βιβλικά συμβόλαια, παλαιά και νέα, είναι η έκφραση της εξιλαστήριας αγάπης και χάρης του Θεού που στρέφονται σε μια χαμένη ανθρωπότητα και μια καταστραμένη δημιουργία. Ζητούν ως αντάλλαγμα την αγάπη μας. Η αγάπη μας εκδηλώνεται με την εμπιστοσύνη, την υπακοή και την ειλικρινή προσήλωση στον Κύριο Ιησού Χριστό. Το Σύμφωνο  της Λωζάνης ορίζει τον ευαγγελισμό ως έργο «ολόκληρης της Εκκλησίας, η οποία  φέρνει ολόκληρο το ευαγγέλιο σ΄ ολόκληρο τον κόσμο». Αυτό εξακολουθεί να είναι ο ευγενής μας  πόθος . Γι' αυτό και ανανεώνουμε την Παρακαταθήκη μας  επιβεβαιώνοντας και πάλι:

• Την αγάπη μας για ολόκληρο το ευαγγέλιο, ως ένδοξη καλή αγγελία από τον Θεό εν Χριστώ, σε κάθε διάσταση της δημιουργίας του,  επειδή όλα καταστράφηκαν από την αμαρτία και το κακό.
• Την αγάπη μας για ολόκληρη την Εκκλησία, ως παιδιά του Θεού, εξαγορασμένα μέσω του Χριστού από κάθε έθνος της γης και κάθε εποχή της ιστορίας, για να εκπληρώσουν την εντολή του Θεού στην εποχή αυτή και να Τον δοξάζουν για πάντα στις επερχόμενες γενιές.
• Την αγάπη μας για ολόκληρο τον κόσμο, που βρίσκεται τόσο μακριά από τον Θεό, αλλά τόσο κοντά στην καρδιά Του, αυτό τον κόσμο που ο Θεός τόσο αγάπησε, ώστε έδωσε τον μονογενή Υιό Του για τη σωτηρία του.

Στη υποχρέωση της τριπλής αυτής αγάπης, δεσμευόμαστε εκ νέου, ως ολόκληρη Εκκλησία, με πίστη και υποταγή να μεταφέρουμε ολόκληρο το Ευαγγέλιο, πηγαίνοντας σ΄ολόκληρο τον κόσμο και μαθητεύοντας όλα τα έθνη.»