Μήπως είμαστε μια αυτιστική κοινωνία;

Σε πρόσφατο δημοσίευμά με τίτλο «ελληνικό παράδοξο η μεγάλη φυγή των καταθέσεων» η «Καθημερινή» κατέγραψε ότι η Ελλάδα της Κρίσης ξεχωρίζει από όλες τις άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια μοίρα (PIIGS) στο ότι, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες έχει τον τελευταίο καιρό καταγραφεί αύξηση αποταμιεύσεων στους λογαριασμούς των τραπεζών, η Ελλάδα δείχνει αντίστροφη και ακατανόητη συμπεριφορά. «Τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου». Αυτό χαρακτηρίζει, όπως φαίνεται, μεγάλα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας μας σήμερα. Αφού τα έφαγαν όλοι μαζί, δηλαδή η πολιτική κάστα μαζί με τους οπαδούς της, βγήκαν στους δρόμους, έκαναν καταλήψεις και παύση εργασίας για να υπερασπίσουν τα «κεκτημένα», άσχετα αν η οικονομία της χώρας είναι στον πάτο. Η αδιαλλαξία και η εγωκεντρική ανευθυνότητα που χαρακτηρίζει και τα πάρε-δώσε στο σχηματισμό μιας διακομματικής κυβέρνησης «συνεργασίας» αυτές τις μέρες είναι άλλο ένα φαινόμενο αυτού του γεγονότος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς παρά «αυτιστικό».

«Ο Αυτισμός - γράφει η Βικιπαίδεια - είναι μια διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφορά. Όλες αυτές οι ενδείξεις ξεκινούν πριν το παιδί γίνει τριών ετών. … Οι γονείς παρατηρούν σημάδια στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού τους. Τα συμπτώματα συνήθως αναπτύσσονται σταδιακά, αλλά ορισμένα αυτιστικά παιδιά πρώτα αναπτύσσονται κανονικά και ύστερα οπισθοδρομούν. Έγκαιρες παρεμβάσεις συμπεριφοριστικού ή γνωστικού τύπου, βοηθούν ουσιαστικά τα αυτιστικά παιδιά να αποκτήσουν δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης, κοινωνικής αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας».

Μήπως τα λόγια του Ιησού ταιριάζουν και στο λαό μας σήμερα, όπως στην τότε κοινωνία που τον οδήγησε στο Σταυρό, ζητώντας, «το αίμα του επάνω μας» και τους έφερε στην καταστροφή  λίγα χρόνια μετά; «Και είπεν ο Κύριος^. Με τι λοιπόν να ομοιώσω τους ανθρώπους της γενεάς ταύτης, και με τί είναι όμοιοι; Είναι όμοιοι με παιδία καθήμενα εν τη αγορά και φωνάζοντα προς άλληλα και λέγοντα^. Αυλόν σας επαίξαμεν, και δεν εχορεύσατε^. Σας εθρηνωδηύσαμεν, και δεν εκλαύσατε» (Λουκ. 7, 31-32).

Έτσι και τώρα, ως λαός, φαίνεται πως ζούμε στον κόσμο μας και δεν ξέρουμε τι θέλουμε! Βάζουμε στο κέντρο τον εαυτό μας και απαιτούμε οι άλλοι να γυρίζουν γύρω μας. Καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία πριν να είναι πολύ αργά!