Ο αέρας που αναπνέουμε
Πώς φτάσαμε όλοι να πιστεύουμε στην ελευθερία, την καλοσύνη, την πρόοδο και την ισότητα T ου Glen Scrivener Εδώ βρίσκεται το επιχείρημα αυτού του βιβλίου: αν είσαι Δυτικός—είτε έχεις πατήσει το πόδι σου σε εκκλησία είτε όχι, είτε έχεις δει μια Βίβλο είτε όχι, είτε θεωρείς τον εαυτό σου άθεο, ειδωλολάτρη ή Ιππότη Τζεντάι - είσαι χρυσόψαρο και ο Χριστιανισμός είναι το νερό στο οποίο κολυμπάς. Ή, για να πούμε το ίδιο πράγμα με λίγο διαφορετικό τρόπο, ο Χριστιανισμός είναι ο αέρας που αναπνέουμε. Είναι η ατμόσφαιρά μας. Είναι το περιβάλλον μας, τόσο αόρατο όσο και παντοδύναμο (σ. 3). Είναι τόσο εξαιρετικός ο αντίκτυπος του Χριστιανισμού στη κοινωνία και την καθημερινότητά μας, που δεν του δίνουμε πια σημασία. Στις χώρες της Δύσης παρατηρούμε να εξελίσσεται μια προσπάθεια «αποχριστιανισμού» της κοινωνίας –με σκοπό τη δημιουργία μιας μεταχριστιανικής κοινωνίας. Η χριστιανική σεξουαλική ηθική θεωρείται φανατισμός με τους θεσμούς της περί γάμου και οικογένειας να χαρακτηρίζον...