ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Απ΄ ότι δείχνουν κάποια πρόσφατα γεγονότα, η χώρα μας δεν φαίνεται να έχει ακόμα ξεπεράσει τη νοοτροπία του ανθρώπου που θεωρεί τον εαυτό του παντογνώστη. Όταν άνθρωποι με τέτοια νοοτροπία βρεθούν σε θέση ισχύος προβαίνουν στο να λαμβάνουν αποφάσεις χωρίς συμβούλους ή χωρίς συνεννόηση ή ευρεία συζήτηση. Σε κάποιους κύκλους κυριαρχεί μια ομολογουμένως πολύ παράξενη θεολογική επιχειρηματολογία η οποία φαίνεται πως υποστηρίζει την νοοτροπία αυτή. Βασίζεται σε μια ερμηνεία κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης όπου ο Θεός τάχα δεν αρέσκεται σε έναν ευρύ κύκλο αρχηγίας. Όταν π.χ. ο Μωυσής παραπονείται στο Θεό ότι το βάρος της αρχηγίας του λαού Ισραήλ είναι εξαιρετικά μεγάλο και θα’πρεπε να το συμμεριστεί με άλλους συν-αρχηγούς, τότε ο Θεός ενδίδει τάχα στην ανθρώπινη αυτή παράκληση του Μωυσή. Παίρνει από το πνεύμα του Μωυσή και δίδει στους συγκυβερνήτες του. Κάποιοι εξηγούν πως ο πλούτος σοφίας που είχε δοθεί στον Μωυσή μειώνεται επεκτείνοντάς τον στους άλλους. Μια ειδική νοοτροπία κυριαρχεί

Στις 22 Ιουλίου 2011, ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, Νορβηγός ναζιστής, τοποθέτησε βομβιστικό μηχανισμό σε αυτοκίνητο έξω από κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο της πρωτεύουσας της Νορβηγίας, Όσλο. Η έκρηξη προκάλεσε τον θάνατο οκτώ ατόμων. Στη συνέχεια, μετέβη σε κατασκήνωση νεολαίας στο νησί Ουτόγια, παριστάνοντας τον αστυνομικό, όπου πραγματοποιώντας μια μαζική σφαγή πυροβόλησε μέχρι θανάτου 69 ακόμη άτομα, πριν τελικά συλληφθεί από τις Νορβηγικές αρχές. Τον Αύγουστο του 2012 καταδικάστηκε για μαζικές δολοφονίες και τρομοκρατία. Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε ταινία με τίτλο «22 Ιουλίου» η οποία περιγράφει τα τρομακτικά γεγονότα και διηγείται τα παρασκήνια και την δίκη της υπόθεσης. Ομολογώ πως τότε είχα παραξενευτεί ότι μετά από ένα τόσο αποτρόπαιο έγκλημα το δικαστήριο θα επέτρεπε στον θήτη να κάνει δημόσια προκήρυξη της ιδεολογίας του. Εκείνος, με την πρώτη του εμφάνιση στο βήμα – π.χ. κάνοντας τον χαιρετισμό των ναζί και μιλώντας για την πράξη του ως «πόλεμο» κατά μιας αν

Οι περισσότεροι αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί στη Δυτική Ευρώπη δεν ασκούν την πίστη τους. Αυτό είναι ένα από τα κύρια συμπεράσματα μιας νέας έκθεσης της Pew Research για τη θρησκεία με τίτλο «Χριστιανός στην Δυτική Ευρώπη» η οποία διεξήχθη από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο του 2017, με πάνω από 24.000 τηλεφωνικές συνεντεύξεις, σε 15 ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με την έρευνα, το 18% περίπου του πληθυσμού είναι χριστιανοί. 46% περιγράφουν τον εαυτό τους ως χριστιανοί αλλά δεν πιστεύουν στον Θεό της Βίβλου.  Επιπλέον, το 24% του πληθυσμού είναι «θρησκευτικά μη συνδεδεμένοι». Αυτό το τμήμα του πληθυσμού έχει καταντήσει πολύ ισχυρό σε χώρες όπως την Ολλανδία (48% του πληθυσμού), την Νορβηγία (43%) και την Σουηδία (42%). Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, μόνο το 27% του πληθυσμού στη Δυτική Ευρώπη πιστεύει στο «Θεό όπως περιγράφεται στη Βίβλο», το 38% πιστεύει σε κάποια «ανώτερη δύναμη» και το 26% δεν πιστεύει σε ανώτερη δύναμη. Η παρακμή του ονομαστικού χριστιανισμού είναι εμφανής σ’ α

Στις 28 Αυγούστου του 1947 ο C . S . Lewis έστειλε το δοκίμιό του για τη συγχώρηση ( On Forgiveness ) στον ποιμένα της αγγλικανικής εκκλησίας Patrick Kevin Irwin , ο οποίος του το είχε ζητήσει για το περιοδικό της εκκλησίας St . Mary ( Swaston , Cambridgeshire ). Ωστόσο, δεν δημοσιεύτηκε τελικά γιατί έτυχε να πέσει στο μεσοδιάστημα της μετάθεσης του ποιμένα σε άλλη εκκλησία. Σχεδόν 30 χρόνια αργότερα, το 1975, τα μέλη της οικογένειας του ποιμένα βρήκαν το χειρόγραφο του C . S . Lewis και το παρέδωσαν στη δημοσιότητα, οπότε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά. Τις πληροφορίες αυτές μάς τις δίνει ο Walter Hooper στην εισαγωγή του στο βιβλίο του C . S . Lewis The Weight of Glory and Other Addresses (Το βάρος της Δόξας του Ουρανού και άλλα δοκίμια), Macmillan Publishing Company , έκδ. 1980 αναθεωρημένη και βελτιωμένη (Σ.τ.μ.). Η μετάφραση είναι της Γιούλικας K . Masry . Στην εκκλησία – αλλά και εκτός εκκλησίας – λέμε πολλά πράγματα χωρίς να συνειδητοποιούμε τι λέμε. Γ

Ανακάλυψα το άκρως επίκαιρο και ενδιαφέρον άρθρο του Δημητρίου Δημηνά, δικηγόρου από την Κατερίνη, και το μεταφέρω: Η τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι γνωστή ως «Κυριακή του Παραλύτου». Την μέρα αυτή διαβάζεται η περικοπή του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου, που αναφέρεται στο γνωστό περιστατικό του επί 38 χρόνια καθηλωμένου στο κρεβάτι του παράλυτου, που περίμενε υπομονετικά να έρθει η στιγμή που κάποιος θα τον έριχνε στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά την ώρα που άγγελος τάρασσε τα νερά, ώστε να θεραπευθεί. Υπήρχε πλήθος πολύ των ασθενούντων και των συνοδών των, ασφαλώς και πολλών περαστικών, όμως δεν βρέθηκε επί τόσα χρόνια ένας άνθρωπος να δώσει χέρι βοήθειας στον κατάκοιτο παράλυτο.  Όταν ο Χριστός τον αντίκρισε και τον ρώτησε αν θέλει να γιατρευτεί. Ο παράλυτος αντί άλλης αναμενομένης θετικής απάντησης, εξέφρασε μόνο το παράπονο του. «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω..» Είμαι μόνος και έρημος μέσα στο πλήθος αυτών των ανθρώπων. Δεν υπάρχει κάποιος να αισθανθεί τον πόνο μου, να με ακούσει κ

Ο Ντίτριχ Μπόνχεφερ (Dietrich Bonhoeffer) ήταν γερμανός Λουθηρανός ποιμένας και θεολόγος. Συμμετείχε στο γερμανικό κίνημα αντίστασης κατά του ναζισμού, και ήταν ιδρυτικό μέλος της Ομολογητικής Εκκλησίας (Bekennende Kirche), η οποία εκδήλωνε αντίθεση στο ναζισμό. Οι απόψεις του για το ρόλο του χριστιανισμού στον κόσμο έχουν ασκήσει σημαντική επιρροή στην θεολογική σκέψη. Γεννήθηκε στο Βρότσλαβ της Σιλεσίας σε μια μεσαίας τάξης οικογένεια. Ήταν, με τη δίδυμη αδερφή του, το έκτο και έβδομο από τα οκτώ παιδιά. Απέκτησε διδακτορικό στη Θεολογία από το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και στη συνέχεια πέρασε ένα μεταπτυχιακό έτος στο εξωτερικό με σπουδές στο Union Theological Seminary στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στη Γερμανία το 1931. όταν ο Χίτλερ ανέβαινε στην εξουσία. Σαν φανατικός αντίπαλος του ναζισμού που ήταν, συνετέλεσε, μαζί με τον Martin Niemöller, τον Karl Barth και άλλους, στην ίδρυση της Ομολογητικής Εκκλησίας . Μετά από υπηρεσία ως πάστορας στο Λονδίνο, επέστρεψε στη Γερμαν

Στην ιστοσελίδα Ζωή Αγάπης βρίσκει κανείς ένα ενδιαφέρον βιβλίο, μεταφρασμένο στα ελληνικά, του αμερικανού θεολόγου-ακτιβιστή Shane Claiborne με τίτλο «Η ασυγκράτητη επανάσταση». Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν και μπορείτε να το κατεβάσετε από την ιστοσελίδα . Το οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει: Ζώντας ως Συνηθισμένοι Ριζοσπάστες, αρκετοί από εμάς βρίσκουμε τους εαυτούς μας ανάμεσα σε άπιστους ακτιβιστές και ανενεργούς πιστούς. Προσφέρουμε επιταγές, ώστε να θρέψουμε τα παιδιά που πεινάνε ή κρατάμε πανό σε πορείες και αισθανόμαστε λες και αλλάξαμε κάτι, χωρίς να έχουμε ποτέ αντικρίσει τα πρόσωπα των μαζών που υποφέρουν. Σε αυτό το βιβλίο, ο Shane Claiborne περιγράφει μία γνήσια πίστη, ριζωμένη στην εμπιστοσύνη, τη δράση και την αγάπη, προσκαλώντας μας σ’ ένα πνευματικό κίνημα, που ξεκινά μέσα στον καθένα μας και επεκτείνεται μέσα στον κομματιασμένο κόσμο. Η πίστη του Shane τον οδήγησε να δένει τις πληγές των λεπρών μαζί με τη Μητέρα Τερέζα, να επισκεφτεί οικογένειες στο Ιράκ εν μέσ