ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Μεταφέρω τις πασχαλινές σκέψεις της Δρ Μυρτώ Θεοχάρους από το μπλόγκ της 4 Torah : Επειδή ο Χριστός αναστήθηκε… Δεν χρειάζεται να θεωρώ ότι σ’ αυτή τη ζωή θα ειπωθεί η τελευταία λέξη. Ούτε αυτή η ζωή ούτε ο θάνατός της δεν θα βάλουν τον επίλογο στην ιστορία. Επειδή ο Χριστός αναστήθηκε… Βλέπω ότι το φαινομενικά ηττημένο θριαμβεύει. Ο αδύναμος, ο κατακριτέος, ο βλάσφημος, ο επικατάρατος, ο αποτυχημένος, ο φτωχός, ο αιρετικός – τελικά δεν ήταν. Βλέπω ότι η σιγουριά, η κρίση, η κατανόηση του ανθρώπου για το πώς λειτουργούν τα πράγματα κρίθηκε ανεπαρκής. Επειδή ο Χριστός αναστήθηκε… Βλέπω ότι αυτός που ήταν απολύτως μόνος, τελικά δεν ήταν. Αυτό που ο κόσμος είχε ως παράδειγμα για λύπηση κι αποφυγή, ο “στείρος”, ο “ευνούχος”, ο άγαμος και άτεκνος ήταν αυτός που γέμισε τελικά τη γη. Επειδή ο Χριστός αναστήθηκε… Συνειδητοποιώ ότι κάποιος παρακολουθούσε τη ζωή του και κατέγραφε κάθε λεπτομέρεια της μέρας του, τις στιγμές της ερημιάς του και της αμφιβολίας του στις οποίες αν

Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, μεταφέρω κάποιες αξιόλογες σκέψεις όπως τις διατύπωσε ο Π. Κανταρτζής πρίν λίγες μέρες στο μπλόγκ της Α’ Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Αθήνα: Πριν καιρό έτυχε να βρεθώ σε ένα συνέδριο με έναν γνωστό Έλληνα ορθόδοξο θεολόγο. Όταν του συστήθηκα και του είπα ποιός είμαι ένιωσε την ανάγκη να με συνετίσει. Αφού πρώτα μου είπε την κοινότυπη χαριτολογία «για τι ακριβώς διαμαρτύρεστε;» στη συνέχεια αποφάσισε να μπει στην ουσία και να μου δώσει το τελικό χτύπημα. «Τι είναι βρε παιδί μου και με σας τους Προτεστάντες. Τόσο δύσκολο νομίζετε πως ήταν ο Θεός να τα βρει με τον εαυτό Του;» Φυσικά αναφερόταν στην θεώρηση του Σταυρού ως εξιλαστήριας θυσίας που ικανοποιεί την θεϊκή δικαιοσύνη. Μία θεώρηση που κι αν ακόμη κάπου υπάρχει, σίγουρα δεν βρίσκεται στο κέντρο της κατανόησης του Σταυρού από την ορθόδοξη θεολογία. Να λοιπόν μία καλή ερώτηση. Δεν μπορούσε ο Θεός απλά να τα βρει με τον εαυτό του και να πει στον άνθρωπο «σε συγχωρώ»; Στο σύντομο αυτό σημείωμ