Η αξία ενός συσσιτίου και μιας φιλανθρωπίας
Του Γιώργου Αδάμ Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που υπηρετούν με αγάπη τις πολύ βασικές ανάγκες συνανθρώπων τους. Συμμετέχοντας για δύο χρόνια στη φιλανθρωπική προσπάθεια της τοπικής μας Εκκλησίας, συνειδητοποίησα κάποιες πραγματικότητες που δεν περίμενα, έμαθα αλήθειες που «νόμιζα» ότι γνώριζα, είδα τον εαυτό μου λίγο πιο ειλικρινά. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους εκείνους που με πιστότητα, αγάπη, υπομονή, σοφία υπηρετούν τον συνάνθρωπο στο Όνομα του Χριστού και διδάσκουν όλους μας πως η Εκκλησία πρέπει να πλατύνει κι άλλο (Ησαΐας 54, 2). Διαπίστωσα ότι αυτός που πεινάει ή δεν έχει που να μείνει, πρέπει πράγματι να μάθει να «ψαρεύει» μόνος του, επειδή έτσι θα λυθεί το πρόβλημά του μόνιμα. Όμως, μέχρι να μάθει να «ψαρεύει», πρέπει στο μεταξύ να του δώσεις ένα «ψάρι» να φάει. Αν, επίσης, εγώ δεν ξέρω πώς να του διδάξω να ψαρεύει, δεν θα πρέπει να τον βοηθήσω με αυτό που εγώ μπορώ; Μέχρι να μάθει, πρέπει να πεινάει; Εν προκειμένω, λοιπόν, δεν είμαστε σε θέση να του βρούμε δουλειά, μπορο