ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Μεταφέρω απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Π. Αλεξανδρή με τίτλο «Ο Χριστιανός Εργοδότης και ο Εργαζόμενος» που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 10/2013 του περιοδικού «Αστήρ της Ανατολής» . Ο συγγραφέας είναι μάνατζερ στην Alexandris SA : Ο Δημιουργός αναθέτει στον άνθρωπο ένα σπουδαίο έργο: «Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. » (Γεν. 2, 15). Το έργο λοιπόν του ανθρώπου είναι στην πραγματικότητα έργο του Θεού. Ο Θεός είναι ο πρώτος εργοδότης στην Ιστορία και ο τρόπος που σχεδιάζει, οργανώνει, αναθέτει αλλά και στο τέλος ελέγχει τη δουλειά, είναι τέλειος. Στην ουσία είναι το έργο της συντήρησης, ανάπτυξης και φύλαξης του κήπου της Εδέμ μέσα στο άγιο πλαίσιο που ο Θεός βάζει: « Και εφύτευσε Κύριος ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Κύριος ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν και καλόν εις την γεύσιν·και το ξύ

Από τη συνένετευξή μας στον Γιώργο Κανταρτζή στους "Νικητές"  και το περιοδικό "Φωνή του Ευαγγελίου :   Πώς βλέπετε την πνευματική κατάσταση στην πατρίδα μας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη; Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο , η κρίση που πλήττει κυρίως τον ευρωπαϊκό χώρο δεν είναι μόνο οικονομική και σε κάθε περίπτωση όχι μόνο ελληνική. Έγιναν πολλά λάθη, κυρίως στην αρχή, από κράτη, που είχαν τη δυνατότητα να συμβάλουν θετικά, επομένως η λύση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει ολόκληρη την Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση από τη δημιουργία της. Ξεκίνησε στηριζόμενη σε χριστιανικές βάσεις, με σκοπό την ειρήνη και την ευημερία των κατοίκων της. Κι ενώ πάντες απολαμβάνουν τα δικαιώματα, που απορρέουν και από τη Θρησκευτική Ελευθερία, που έχει κατοχυρωθεί πλέον και στη Συνθήκη της Λισαβόνας, πολλοί εκπρόσωποι των διαφόρων εκκλησιών και δογμάτων στην Ευρώπη, πολλές φορές δε στέκονται στο ύψος τους και δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν σ

Mεταφέρουμε Aνοιχτή Επιστολή του δημοσιογράφου Γιώργου Κανταρτζή στο μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο: Σεβασμιώτατε κ. Νικόλαε, Πριν καιρό είχα παρακολουθήσει μια τηλεοπτική συνέντευξη σας και ενθουσιάστηκα από τις βαθυστόχαστες, πνευματικές και  Βιβλοκεντρικές απαντήσεις σας. Διάβασα ακόμη διάφορα άρθρα σας και άκουσα λίγα κηρύγματά σας. Τότε σας έγραψα ένα γράμμα αγάπης και εξέφραζα τα συγχαρητήρια μου, γιατί στο πρόσωπό σας διείδα έναν ιεράρχη ταπεινό, άξιο υπηρέτη του πράου και ταπεινού Σωτήρα και Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Χθες όμως, συνέβη να διαβάσω ένα  κείμενό σας σε ένα blog της Κατερίνης με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτωβρίου. Πολλοί, ασφαλώς, θα ενθουσιάστηκαν και θα σας χειροκρότησαν για την θαρραλέα τοποθέτησή σας στα καυτά προβλήματα που μαστίζουν τους συμπατριώτες μας την περίοδο αυτή, λόγω της κρίσης. Θα μου επιτρέψετε, με όλον το σεβασμό στο πρόσωπό σας, να έχω εντελώς διαφορετική άποψη. Το γραπτό σας ήταν γεμάτο πατριωτικό πα

Ο διάσημος ινδικής καταγωγής απολογητής-ευαγγελιστής Δρ Ράβι Ζαχαρίας ( Ravi Zacharias ) απευθύνει επείγον μήνυμα στους χριστιανούς του κόσμου: Είμαι βέβαιος ότι παρακολουθείτε στις ειδήσεις τι συμβαίνει στην Αίγυπτο. Λίγοι είναι πρόθυμοι να πουν την αλήθεια. Λάβαμε μια πολύ δραματική επιστολή από τον συνάδελφό μας εκεί. Είναι οδυνηρά αυτά που διαβάζουμε. Η παρατεταμένη πολιτική στασιμότητα και η βιαιότητα αυτών που απλά κάνουν "sit-in" δημιουργούν εκρηκτικές καταστάσεις. Πώς μπορούν αυτοί που καταστρέφοντας τη χώρα τους, σκοτώνοντας συμπατριώτες τους και δολοφονώντας συστηματικά μέλη των μειονοτήτων να εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ της δημοκρατίας; Η τραγωδία ξεπερνάει κάθε περιγραφή. Παρακαλώ, να προσεύχεσθε για την Αίγυπτο. Προσεύχεσθε για τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Είναι ο τόπος που κάποτε είχε γίνει καταφύγιο για τον Κύριό μας. Τώρα κατάντησε αρένα σφαγής και μίσους. Προσεύχεσθε για την ειρήνη στη χώρα, οι αντιτιθέμενες παρατάξεις να δεχτού

Σε μονογραφία του με τίτλο Λιτότητα: Ευρωπαϊκές δημοκρατίες με την πλάτη στον τοίχο *) που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, ο Λορέντζο Σμάγγι (Lorenzo Bini Smaghi), πρώην μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Kεντρικής Tράπεζας, προσφέρει μια ενδιαφέρουσα, συνοπτική μεν αλλά αρκετά επεξηγηματική, μελέτη των θεμάτων γύρω από την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους και μαζί με τα χρονικά των πρόσφατων εξελίξεων δίνει σε είκοσι σύντομα κεφάλαια την δική του τεχνοκρατική άποψη, εκ των έσω δηλαδή. Oμολογώ πως πολλά από τα στοιχεία που αναφέρει ο συγγραφέας στο βιβλίο του μου ήταν άγνωστα και πολλά από τα επιχειρήματά του δίνουν το νόημα στην εξέλιξη της κρίσης χρέους στην Ευρώπη. Aναφέρει π.χ. πώς η Ιταλία και το Bέλγιο, ως ευρωπαϊκές χώρες με παρόμοια δημοσιονομικά στοιχεία κατά την στιγμή ίδρυσης του κοινού νομίσματος, είχαν διαφορετική εξέλιξη έτσι ώστε η Ιταλία να παρασυρθεί από την κρίση, με τα spreads να φτάνουν στα ύψη, ενώ, αντιθέτως, το Bέλγιο όχι, κι αυτό χάρη σε μια σταθερή ο

Δεν κατάφερες να πάρεις τη δουλειά που τόσο επιθυμούσες. Ή κάποιος που αγαπάς πολύ σε απογοήτευσε. Όποιες και να ήταν οι περιστάσεις, δεν ευδοκίμησε αυτό που περίμενες και τώρα νιώθεις απογοητευμένος. Η όλη υπόθεση  σου πήρε το έδαφος κάτω από τα πόδια σου και τώρα αναρωτιέσαι πώς θα συμμαζέψεις τα συναισθήματά σου και θα προχωρήσεις μπροστά. Το να πει κανείς ότι πρόκειται απλώς για ένα οδυνηρό γεγονός θα ήταν σαφώς μια υποτίμηση του όλου γεγονότος. Είναι πραγματικότητα όμως, ότι τα συναισθήματά σου μπορούν να σε οδηγήσουν σε βαθιά κατάθλιψη και απελπισία. Η απογοήτευση είναι ένα σκληρό χάπι για να το καταπιεί κανείς. Είναι, όμως, κάτι που σαν άνθρωποι αντιμετωπίζουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Εάν το καλοσκεφτεί κανείς, η Βίβλος είναι γεμάτη από απογοητευμένους ανθρώπους – ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Μωυσής, ο Δαβίδ, ο Ιακώβ, η Άννα, κλπ. Ακόμη και ο Ιησούς γεύτηκε  την απογοήτευση κατά τη διάρκεια της ζωής του σε πολλές μορφές: π.χ. όταν οι άνθρωποι δεν λάμβαναν υπόψη τους τ

Το κοινό όφελος και η ποιότητα της ζωής μας, ως ανθρώπων και πολιτών, καθορίζεται από τις προσωπικές αποφάσεις του καθενός μας. Η ποιότητα του «κοινού οφέλους» - αυτού δηλαδή που δημόσια συμμεριζόμαστε, ως γείτονες και ως πολίτες – συνήθως είναι κατώτερη από αυτή της προσωπικής μας ζωής και αυτή των νοικοκυριών μας. Και δεν θα καλυτερεύσει αν δε συμβάλλουμε οι πολλοί έτσι ώστε να γίνει πολιτισμένος, ευνομούμενος και δημιουργικός ο δημόσιος χώρος γύρω μας και προς όφελος ολόκληρης της κοινωνίας. Ο Jim Wallis, πρόεδρος του χριστιανικού κινήματος «Sojourners» στην Αμερική δίνει προς τούτο τις κάτωθι συμβουλές . Τις θεωρώ επίκαιρες  και εφαρμόσιμες και στην Ελλάδα, επειδή στη χώρα μας, ακόμη περισσότερο απ’ ότι στην Αμερική, υπάρχει έλλειψη  πολιτισμού στο δημόσιο χώρο:  Αν θέλετε να συμβάλετε στην προώθηση του «κοινού οφέλους», ιδού δέκα αποφάσεις που πρέπει να πάρετε προσωπικά: 1. Εάν είστε πατέρας ή μητέρα, αποφασίστε να κάνετε τα παιδιά σας την πιο σημαντική απασχόληση στη ζωή σα

Os Guinness Απόγονος του ξακουστού ζυθοποιού, Arthur Guinness από το Δουβλίνο, ο Os Guinness γεννήθηκε στην Κίνα, έζησε την επανάσταση το 1949 πριν πάει στην Αγγλία το 1951. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και απέκτησε διδακτορικό στην Οξφόρδη το 1981. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διατέλεσε συνεργάτης του Francis Schaeffer στο L'Abri, στην Ελβετία. Μετά από τις σπουδές του στην Οξφόρδη δούλεψε ως ανεξάρτητος δημοσιογράφος για το BBC. Το 1984 ο Οs Guinness πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως junior fellow στο Woodrow Wilson Center, και στη συνέχεια visiting fellow στο Ινστιτούτο Brookings. Το 1991 ίδρυσε το Trinity Forum , και υπηρέτησε ως senior fellow μέχρι το 2004. Σήμερα ζει με τη σύζυγό του Τζένη στη Βιρτζίνια, ΗΠΑ. Ο στοχαστής Guinness είναι άριστος γνώστης των κοινωνικών και φιλοσοφικών εξελίξεων της εποχής μας και εκτός από το εκτενές συγγραφικό του έργο (έχει γράψει ή επιμεληθεί πάνω από 30 βιβλία) είναι περιζήτητος ομιλητής σε θέματα γύρω από τον σύγχρονο πολιτισ

Μεταφέρω απόσπασμα από το κείμενο της Δρ Ιωάννας Σαχινίδου στο βιβλίο «Βιώνοντας την Κρίση. Υπάρχει Ελπίδα;» με τίτλο «Η Κρίση της Κτίσης». Γράφει για την αυτάρκεια, μια έννοια της Καινής Διαθήκης, θεμελιώδη και περιεκτική, που μας βοηθάει να προσδιορίσουμε τη σημασία μιας «Βιβλικής Οικονομίας»: by Valeriane Leblond on Pinterest Φάγαμε από το φρούτο που είπε ο Θεός να μην αγγίξουμε, γιατί νομίσαμε ότι θα ανοιχτούν τα μάτια μας, θα γίνουμε σαν θεοί και θα γνωρίζουμε το καλό και το κακό [1]. Η Εύα και ο Αδάμ ξεπέρασαν τα ανθρώπινα όρια, και τις εντολές του Θεού για να γίνουν ως θεοί. Το ίδιο κάνουμε και εμείς παραβιάζοντας τις οικολογικές ισορροπίες της φύσης. Χτίσαμε πόλεις με πύργους που η κορυφή τους θα έφθανε στους ουρανούς [2]. Το ίδιο κάνουμε όταν θεωρούμε ότι οι επιστήμες και η τεχνολογία θα μας κάνουν παντογνώστες και κατακτητές της δημιουργίας. Χτίσαμε πύργους και σπίτια στην άμμο [3]. Απλώσαμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμά μας και χτίσαμε τα νοικοκυριά μας με αέρι

Πολύ ενδιαφέρουσα η πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας, κ. Αναστάσιος στον Σταύρο Τζίμα. Δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής στις 20 Ιανουαρίου 2013. Μεταφέρω αποσπάσματα: Είναι κατά τη γνώμη σας οικονομικό πρόβλημα, ή μήπως, με αφορμή την κατάρρευση της οικονομίας, εκδηλώθηκε γενικότερα κρίση αξιών; Πιστεύω ότι προηγήθηκε η κρίση αξιών. Είχαμε πάρει λάθος δρόμο. Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης θεωρητικής αντιλήψεως σχετικά με τον άνθρωπο και τη φύση. Με κίνητρο τον άκρατο ευδαιμονισμό, που οδήγησε σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από εκείνη που πρότεινε η χριστιανική πίστη. Ο τονισμός της ελευθερίας του ανθρωπίνου προσώπου υπεχώρησε, και δόθηκε έμφαση στην απόλυτη ελευθερία της αγοράς. Από κοινωνία ελευθέρων προσώπων φθάνουμε στο σημείο, ολόκληροι λαοί να γίνονται υποψήφιοι δούλοι απρόσωπων ομάδων, ανώνυμων εμπόρων του χρήματος, που ρυθμίζουν, από το προσκήνιο ή το παρασκήνιο, τις οικονομίες των λαών. Πιο συγκε

Μεταφέρω απόσπασμα από άρθρο του Dr. Art Lindsley, μέλους του «Ινστιτούτου C. S. LEWIS: Μαθητεία Καρδιάς και Νου» σε μετάφραση της Δρας Γιούλικα Κ. Masry. Ολόκληρο το κείμενο θα το βρείτε εδώ . Γιατί οι άνθρωποι σήμερα νομίζουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν στην απομόνωση; Υποθέτω πως ένας απ’ τους κύριους λόγους είναι ότι ζούμε σε μια κοινωνία η οποία εκτιμά υπερβολικά την αυτονομία και την ανεξαρτησία. Ένας Άγγλος ποιμένας συνάντησε στο Νιου Ίνγκλαντ της Αμερικής την εξής επιγραφή: «Δεν υπηρετούμε κανέναν κυρίαρχο σ’ αυτό τον τόπο». Απόρησε πώς θα μιλούσε για τον Ιησού Χριστό και την κυριαρχία του Θεού σε μια κοινωνία που ως επί το πλείστον εκτιμά την ανεξαρτησία. Παρόλα αυτά, το συνηθέστερο παράπονο των Αμερικανών γονιών για τα παιδιά τους είναι ότι είναι υπερβολικά ανεξάρτητα. Πραγματικά, πολλοί άνθρωποι παίρνουν αυτή τη θέση, «Δεν σε χρειάζομαι», «Δεν χρειάζομαι κανέναν». Για ορισμένους η αυτάρκεια είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες τις αρετές. Τι γίνεται όμως στην πράξη; Χρειαζόμαστε

Eνδιαφέρουσα η διαπίστωση του J. Warner Wallace στο βιβλίο του «Cold Case Christianity » : "Καθώς ταξιδεύω σε όλη τη χώρα, συναντώ συχνά αφοσιωμένους χριστιανούς οι οποίοι είναι διστακτικοί στο να υιοθετήσουν αποδείξεις για την πίστη. Σε πολλούς χριστιανικούς κύκλους μια πίστη που απαιτεί αποδεικτική υποστήριξη θεωρείται ως αδύναμη ή και κατώτερη. Για πολλούς, η τυφλή πίστη (μια πίστη που απλά εμπιστεύεται χωρίς να ρωτά) είναι μια πιο αληθινή, πιο ειλικρινής και πιο πολύτιμη μορφή πίστης που μπορούμε να έχουμε απέναντι στον Θεό. Ωστόσο, ο Ιησούς έριχνε μεγάλο βάρος στις αποδείξεις. Στον Ιωάννη 14, 11, τον βλέπουμε να προτρέπει τους αντιπάλους του να εξετάσουν ‘τις αποδείξεις των θαυμάτων’ αν δεν είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν αυτά που τους έλεγε σχετικά με την ταυτότητά του. Επίσης τον βλέπουμε, μετά την ανάστασή του, να μένει κοντά στους μαθητές για σαράντα επιπλέον μέρες για να τους αποδείξει (με ‘τεκμήρια’) ότι αναστήθηκε και ότι ήταν αυτό που ισχυριζόταν (Πράξεις 1, 2-

Της Γωγώς Καρκανίδου Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις «Πόλις» το βιβλίο με τίτλο «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και ΕΚΚΛΗΣΙΑ». Πρόκειται για μια σύντομη συλλογή ομιλιών και δημοσιεύσεων του προέδρου του Δ.Σ. του Βιβλικού Ιδρύματος «Άρτος Ζωής», κ. Σταύρου Ζουμπουλάκη.  Ο συγγραφέας του αρνείται να υποκύψει στο φόβο αλλά και την γλώσσα της πολιτικής. Χωρίς περιστροφές τοποθετείται ξεκάθαρα ενάντια στη Χρυσή Αυγή χαρακτηρίζοντας την εξ αρχής «ναζιστικό, παγανιστικό, αντισημιτικό, αντιχριστιανικό» κόμμα. Δεν αναλώνεται σε μια προσπάθεια να εξηγήσει το πώς φτάσαμε στην Ελλάδα του σήμερα να έχουμε ένα τέτοιο κόμμα στη Βουλή. Αυτό άλλωστε έχει αναλυθεί δεόντως από πολλούς άλλους και είναι ξεκάθαρο στο μυαλό κάθε σκεπτόμενου Έλληνα. Αυτό που τον απασχολεί είναι η θέση της Εκκλησίας απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα. Όπως κι ο ίδιος λέει, αν η Εκκλησία έπαιρνε ξεκάθαρη θέση «θα απονομιμοποιούσε ιδεολογικά και ηθικά» την Χρυσή Αυγή. Ποιός μπορεί αυτό να το αρνηθεί; Προσπαθεί, λοιπόν, όχι

Του Γιώργου Αδάμ Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που υπηρετούν με αγάπη τις πολύ βασικές ανάγκες συνανθρώπων τους. Συμμετέχοντας για δύο χρόνια στη φιλανθρωπική προσπάθεια της τοπικής μας Εκκλησίας, συνειδητοποίησα κάποιες πραγματικότητες που δεν περίμενα, έμαθα αλήθειες που «νόμιζα» ότι γνώριζα, είδα τον εαυτό μου λίγο πιο ειλικρινά. Ευχαριστώ από καρδιάς όλους εκείνους που με πιστότητα, αγάπη, υπομονή, σοφία υπηρετούν τον συνάνθρωπο στο Όνομα του Χριστού και διδάσκουν όλους μας πως η Εκκλησία πρέπει να πλατύνει κι άλλο (Ησαΐας 54, 2). Διαπίστωσα ότι αυτός που πεινάει ή δεν έχει που να μείνει, πρέπει πράγματι να μάθει να «ψαρεύει» μόνος του, επειδή έτσι θα λυθεί το πρόβλημά του μόνιμα. Όμως, μέχρι να μάθει να «ψαρεύει», πρέπει στο μεταξύ να του δώσεις ένα «ψάρι» να φάει. Αν, επίσης, εγώ δεν ξέρω πώς να του διδάξω να ψαρεύει, δεν θα πρέπει να τον βοηθήσω με αυτό που εγώ μπορώ; Μέχρι να μάθει, πρέπει να πεινάει; Εν προκειμένω, λοιπόν, δεν είμαστε σε θέση να του βρούμε δουλειά, μπορο