Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2012

«Ξένος ήμην, και με εφιλοξενήσατε» - Ματθ. 25, 35

Καιρός ήταν, κάποιοι με «βαθμούς και αξιώματα» επιτέλους να υψώσουν τη φωνή τους και να καταγγείλουν αυθαιρεσίες και αδικίες στη χώρα μας! Μεταφέρω άρθρο που δημοσιεύτηκε χθές στον τύπο σχετικά με το «όχι» στο ρατσισμό από εννέα Μητροπολίτες: «Όχι» στη Χρυσή Αυγή και στον ρατσισμό λένε εννέα Μητροπολίτες Ο ένας μετά τον άλλο οι Μητροπολίτες παίρνουν θέση κατά της ακροδεξιάς Χρυσής Αυγής δηλώνοντας ότι ο ρατσισμός, η βία και η ξενοφοβία που καλλιεργεί δεν ταιριάζουν με τη διδασκαλία του Χριστού. Τον χορό άνοιξε την προηγούμενη ο Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος, αντιδρώντας στις προκλήσεις των στελεχών και των οπαδών του Νίκου Μιχαλολιάκου, για να τον ακολουθήσουν τουλάχιστον οκτώ ακόμα Μητροπολίτες με δηλώσεις τους στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής».  Ο Μητροπολίτης Παύλος λέει ξεκάθαρα πως «όποιος τάσσεται στο πλευρό της Χρυσής Αυγής δεν μπορεί να είναι Χριστιανός» και υπενθυμίζει πως «η αδιαφορία του μέσου Γερμανού οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία». Να αφήσουν την Εκκλ

Πώς μια θρησκευτική συνάθροιση έγινε Εκκλησία

Της Αλτάνας Φίλου Βρισκόμαστε στο Αμβούργο στα μέσα του 19ου αιώνα σε μια εποχή δηλαδή που η Γερμανία δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη, ως κράτος, όπως την ξέρουμε σήμερα. Η πόλη των 120.000 κατοίκων τότε (σήμερα πάνω από 1,6 εκ.), ήταν αυτόνομη, με δική της Κυβέρνηση, Δικαστική και Εκτελεστική  Εξουσία. Κτισμένη στις όχθες του ποταμού Έλβα είχε πλωτή επικοινωνία με τη Βόρεια Θάλασσα και το λιμάνι της προσέδιδε πλούτο και δύναμη. Η πόλη προσέλκυε πολλούς ξένους, ιδιαίτερα νέους, που για τους λόγους του ο καθένας την επισκεπτόταν στην προσπάθεια να αποκτήσει την ιδιότητα του «πολίτη», γιατί μόνο τότε αποκτούσε κανείς και δικαίωμα στην ιδιαίτερη προστασία της Κυβέρνησης. Οι καιροί ήταν πολύ δύσκολοι! Το 1823 φτάνει στην πόλη ο Johann Gerhard Oncken και το 1828 γίνεται επίσημος πολίτης του Αμβούργου. Δεν ήταν εύκολο επιχείρημα δεδομένου ότι οι τέσσερις κυβερνήτες, με τα 24 μέλη του Συμβουλίου, επιλαμβάνονταν προσωπικά των υποθέσεων «πολιτογράφησης» νέων πολιτών. Αλλά και για έναν άλλον α